Pengantar Sosiologi Pendidikan

Studiowanie nauki, która omawia proces interakcji społecznych

Historia socjologii edukacji

Odkąd człowiek rodzi się na tym świecie, świadomie lub nie, faktycznie nauczył się i zaznajomił z relacjami społecznymi, czyli relacjami między ludźmi w społeczeństwie. Nasze relacje społeczne zaczynają się od relacji między dziećmi a rodzicami, a następnie rozciągają się na sąsiadów.

W tej relacji społecznej zachodzi proces rozpoznawania, a proces rozpoznawania obejmuje różne kultury, wartości, normy i obowiązki ludzkie, dzięki czemu można tworzyć różne style życia wspólnotowego z różnymi problemami.

Twórcą tej socjologii był Auguste Comte, dlatego też nazywany jest ojcem socjologii, urodził się w Montpellier w 1798 roku. Jest autorem większości koncepcji, zasad i metod stosowanych obecnie w socjologii, wywodzących się od Comte'a. Comte podzielił socjologię na statykę społeczną i dynamikę społeczną, a socjologia ma następujące cechy:

1. Ma charakter empiryczny, a mianowicie opiera się na obserwacji i zdrowym rozsądku, których wyniki nie są spekulatywne.

2. Jest teoretyczny, to znaczy zawsze stara się skompilować abstrakcje i obserwacje.

3. Ma charakter kumulatywny, to znaczy teorie socjologiczne powstają na podstawie istniejących teorii, a następnie są korygowane, rozszerzane i udoskonalane

4. Jest nenotyczna, to znaczy nie kwestionuje zalet i wad danego faktu, ale wyjaśnia ten fakt.

Comte powiedział, że każda gałąź nauk humanistycznych musi przejść przez trzy kolejne etapy rozwoju teoretycznego, a mianowicie religijne lub wyobrażeniowe, metafizyczne lub abstrakcyjne i naukowe lub pozytywne.

Po zakończeniu II wojny światowej rozwój społeczeństwa zmienił się drastycznie tam, gdzie światowa społeczność chciała zmian w reagowaniu na rozwój i nowe potrzeby dostosowania zachowań instytucji edukacyjnych. Dlatego dyscyplina socjologii edukacji, która popadła w zapomnienie, odrodziła się jako część nauk ważnych w instytucjach edukacyjnych.

Zdaniem dr. Ary H. Gunawan, że historia socjologii edukacyjnej składa się z 4 faz, a mianowicie:

A. faza pierwsza, gdzie socjologia jako część poglądu na życie łączyła się z filozofią ogólną. W tej fazie socjologia jest gałęzią filozofii, stąd jej nazwa to filozofia społeczna.

B. W tej drugiej fazie pojawiają się pragnienia zbudowania zasobu wiedzy opartej na rzeczywistych (empirycznych) doświadczeniach i zdarzeniach. Tak więc w tej fazie istnieje pragnienie oddzielenia się między filozofią a społeczeństwem.

C. socjologia w tej trzeciej fazie jest początkową fazą socjologii jako samodzielnej nauki. Ludzie mówią, że Comte jest „ojcem socjologii”, ponieważ jako pierwszy użył terminu socjologia w dyskusji o społeczeństwie.

Tymczasem Saint Simon jest uważany za „pioniera” socjologii. Zamierza stworzyć naukę o nazwie „Psycho-Politique”.

Mając tę ​​wiedzę, Saint Simon, a także Comte, przyjęli sformułowanie Turgota (1726-1781) jako osoby, która wniosła wkład w socjologię, dzięki czemu socjologia rozwijała się sama.

D. W tej ostatniej fazie główną cechą charakterystyczną jest chęć wspólnego wyznaczania wyraźnych granic dotyczących obiektów socjologicznych, a także dostarczania konkretnych socjologicznych rozumień i metod. Pionierami socjologii, którzy byli autonomiczni w swojej metodzie, byli pod koniec XVIII i na początku XIX wieku, w tym Fiche, Novalis, Adam Muller, Hegel i inni.