CRITIQUE OF PRACTICAL REASON

دومین نقد از سه نقد امانوئل کانت، نقد عقل عملی است.

این کتاب فلسفه اخلاق کانت را پوشش می دهد و پس از اولین نقد او، نقد عقل محض آمده است. مقدمه متافیزیک اخلاق (1785)، یکی از آثار مهم کانت در مورد فلسفه اخلاق، قبلاً منتشر شده بود، اما هدف از نقد عقل عملی، پوشش وسیع تری بود و عقاید اخلاقی او را در چارچوب کلی نظر او قرار می داد. نظام فلسفه انتقادی نقد دوم با شروع دکترین علم یوهان گوتلیب فیشته و تبدیل شدن به منبع اولیه برای فلسفه اخلاق دئونتولوژیک در قرن بیستم، تأثیر قابل توجهی بر چگونگی توسعه مطالعه اخلاق و فلسفه اخلاق در سال‌های بعد داشت.

در اینجا، کانت آنچه را که در آینده اتفاق خواهد افتاد، ترسیم می کند. این دو فصل بیشتر شرایط عقل نظری و عملی را با هم مقایسه می‌کنند و در انجام این کار، چگونگی تقابل نقد عقل عملی با نقد عقل محض را بررسی می‌کنند. نقد اول، با عنوان «عقل محض»، افرادی را مورد انتقاد قرار داد که از عقل نظری محض استفاده می‌کنند و ادعا می‌کنند که ممکن است به حقایق متافیزیکی برسند که خارج از محدوده استدلال کاربردی است. نتیجه این بود که عقل نظری محض باید تنظیم شود، زیرا وقتی خارج از زمینه مناسب خود مورد استفاده قرار گیرد، استدلال های درهم آمیزی ایجاد می کند. از سوی دیگر، نقد عقل عملی، از عقل عملی ناب به عنوان داشتن ظرفیتی برای حمایت از رفتاری برتر از آنچه مبتنی بر تمایل است، به جای انتقاد از آن دفاع می کند.