Futuh Al-Ghaib Terjemah

Bu kitapta Şeyh Abdülkadir El Ceylani'nin 78 tavsiyesi ele alınıyor

Futuh Al Ghaib Kitabı Şeyh Abdul Qadir Al-Jailani'yi tartışıyor ve 3. Risalenin içerikleri arasında şunlar yer alıyor:

Şeyh Abdülkadir Ceylani şunları söyledi:

Allah'ın bir kulu hayatta zorluklarla karşılaşıyorsa, öncelikle kendi çabasıyla bu zorlukları aşmaya çalışır. Başarısız olursa başkalarından, özellikle krallardan, hükümdarlardan, zenginlerden yardım ister, hastaysa doktordan yardım ister. Eğer bu da işe yaramazsa o zaman Yaratıcısı olan, Yüce, Yüce Allah'a yönelir, O'na tevazu ve hamd ile dua eder.

Eğer tek başına üstesinden gelebilirse, o zaman hemcinslerine yönelmeyecektir; aynı şekilde, eğer bunu başarabilirse, hemcinsleri sayesinde, Yaratıcısına yönelmeyecektir.

Sonra Allah'tan yardım göremezse, kendini Allah'a teslim eder ve öylece yalvarmaya, dua etmeye, tevazuya, hamdetmeye, yalvarmaya kaygılı bir umutla devam eder. Ancak Cenab-ı Hak, onu namazdan bıktırmış ve bütün dünya nimetlerinden hayal kırıklığına uğrayıncaya kadar ona cevap vermemiştir. Böylece O'nun iradesi onun aracılığıyla gerçekleşmiş ve Allah'ın bu kulu, her türlü dünyevi imkandan, her türlü dünyevi faaliyet ve çabadan uzaklaşmış ve manevi hayatına güvenmiştir.

Bu mertebede, Yüce ve Yüce Allah'ın iradesi dışında hiçbir şeyi görmez ve Allah'ın birliği konusunda Hakk mertebesine ulaşır. Elbette ki özünde hiçbir şey yapan hiçbir şey yoktur. Allah'tan başka harekete geçiren, durduran yoktur, O'ndan başka hayır, şer, zarar, kazanç, fayda, verme, alıkoyma, başlangıç, son, hayat ve ölüm yoktur. Allah'tan başka hiçbir izzet ve zillet, hiçbir bolluk ve fakirlik yoktur.

Yani, Tanrı'nın önünde, bir hemşirenin elindeki bir bebek gibiydi, yıkanan bir ceset gibiydi ve bir polo oyuncusunun sopasındaki bir top gibiydi, bir eyaletten diğerine dönüyor ve yuvarlanıyordu ve kendini çaresiz hissediyordu. Böylece kendinden kaçar ve Allah'ın iradesine karışır.

Yani Rabbinden ve O'nun iradesinden başkasını görmez, O'ndan başkasını duymaz ve anlamaz. Bir şey görürse, o şey O'nun iradesidir, eğer bir şey duyarsa veya bilirse, o zaman O'nun Kelamını işitir ve O'nun ilmi ile bilir.

Böylece O, O'nun lütfuna kavuşmuş, O'na yakınlık ile bahtiyar olmuş ve bu yakınlık sayesinde asil olmuş, razı olmuş, mutlu olmuş, O'nun vaadlerinden razı olmuş, O'nun sözüne güvenerek, Allah'tan başka her şeyi reddetmiş, gönülsüzleşmiştir. O'nu hoşnut eder ve sürekli O'nu anarsa, O'na olan büyük ve kudretli olana olan güveni o kadar güçlenir. O'na güvenir, O'ndan hidayet alır, O'nun ilminin nuruyla giyinir, O'nun ilmiyle yücelir. Duyduğu ve hatırladığı şey, Aziz ve Celil olan O'ndandır. Demek ki bütün hamd, hamd ve ibadet O'nadır.