Futuh Al-Ghaib Terjemah

Dit boek bespreekt 78 adviezen van Sheikh Abdul Qadir Al-Jailani

Het Futuh Al Ghaib-boek bespreekt sjeik Abdul Qadir Al-Jailani en tot de inhoud van de derde verhandeling behoren:

Sjeik Abdul Qadir Jailani Hij zei:

Als een dienaar van Allah moeilijkheden in het leven ervaart, probeert hij deze allereerst met zijn eigen inspanningen te overwinnen. Als het hem niet lukt, zoekt hij hulp bij anderen, vooral koningen, heersers, rijke mensen, of als hij ziek is, bij een dokter. Als ook dit niet lukt, wendt hij zich tot zijn Schepper, de Almachtige, de Almachtige God, en bidt tot Hem met nederigheid en lof.

Als hij het alleen kan overwinnen, zal hij zich niet tot zijn medemens wenden, en evenzo zal hij, als hij daarin slaagt, vanwege zijn medemens, zich niet tot zijn Schepper wenden.

Als hij dan geen hulp van Allah krijgt, geeft hij zichzelf over aan Allah en gaat zo door, smekend, biddend, zichzelf vernederend, prijzend en smekend met angstige hoop. Allah, de Almachtige en Almachtige, liet hem echter vermoeid achter in het gebed en antwoordde hem niet, totdat hij zo teleurgesteld was in alle wereldse middelen. Dus Zijn wil kwam door hem uit, en deze dienaar van Allah overleed aan alle wereldse middelen, alle wereldse activiteiten en inspanningen, en vertrouwde op zijn spirituele leven.

Op dit niveau kan hij niets zien behalve de wil van Allah, de Grootste en Almachtige, en hij komt, wat betreft de Eenheid van Allah, op het niveau van Haqqul. Zeker dat er in essentie niets is dat iets doet Behalve Allah is er geen beweger, noch een stop. Buiten Hem is er geen goed, geen kwaad, geen verlies of winst, geen voordeel, geen geven, geen achterhouden, geen begin, geen einde, geen leven en dood. geen glorie en vernedering, geen overvloed en armoede, behalve vanwege God.

Dus voor God was hij als een baby in de handen van een verpleegster, als een lijk dat werd gewassen, en als een bal in de stok van een polospeler, die van staat tot staat draaide en rolde, en hij voelde zich hulpeloos. Zo ontsnapt hij aan zichzelf en gaat op in de wil van God.

Dus hij ziet niets, behalve zijn Heer en Zijn wil, hij hoort of begrijpt niets, behalve Hij. Als hij iets ziet, dan is dat Zijn wil. Als hij iets hoort of weet, dan hoort hij Zijn Woord en weet het door Zijn kennis.

Dus hij was gezegend met Zijn genade, en gelukkig door de nabijheid tot Hem, en door deze nabijheid werd hij nobel, tevreden, gelukkig en tevreden met Zijn beloften, en vertrouwend op Zijn woord voelde hij zich terughoudend en verwierp hij alles behalve Allah. hij is tevreden en denkt altijd aan Hem, des te sterker zijn vertrouwen in Hem, de Allergrootste en Almachtige. Hij vertrouwt op Hem, krijgt leiding van Hem, is gekleed in het licht van Zijn kennis en wordt verheerlijkt door Zijn kennis. Wat hij hoort en zich herinnert, is van Hem, de Almachtige, de Almachtige. Alle dank, lof en aanbidding gaan dus naar Hem.