Futuh Al-Ghaib Terjemah

در این کتاب 78 نصیحت از شیخ عبدالقادر الجیلانی بحث شده است

کتاب فتوح الغیب درباره شیخ عبدالقادر الجیلانی بحث می کند و از جمله مطالب رساله سوم عبارتند از:

شیخ عبدالقادر جیلانی فرمود:

اگر بنده خدا در زندگی با مشکلاتی روبه‌رو شد، اول از همه سعی می‌کند با تلاش خود بر آنها فائق آید. در صورت شکست از دیگران به ویژه پادشاهان، حاکمان، ثروتمندان یا اگر بیمار است از پزشک کمک می خواهد. اگر این هم نشد، به خالق خود، خدای متعال، متوسل می شود و با خضوع و حمد به درگاه او دعا می کند.

اگر به تنهایی توانست بر آن غلبه کند، به همنوع خود رجوع نمی کند و همین طور اگر موفق شد به خاطر همنوعش، به خالق خود روی نمی آورد.

سپس اگر از خدا یاری نگرفت، خود را تسلیم خدا می کند و همینطور ادامه می دهد، التماس می کند، دعا می کند، خضوع می کند، حمد می کند و با امیدی مضطرب می خواهد. امّا خداوند متعال او را در دعا خسته کرد و اجابت نکرد، تا آن که از همه امکانات دنیا ناامید شد. پس اراده او به وسيله او محقق شد و اين بنده خدا از همه امكانات دنيا و تمام كارها و كوشش هاي دنيا رفت و بر حيات معنوي خود تكيه كرد.

در این مرتبه، چیزی جز اراده الله جل جلاله دیده نمی شود و با توجه به وحدانیت خدا به مرتبه حق می رسد، یقیناً در اصل چیزی نیست که کاری انجام دهد. جز خدا هیچ حرکت دهنده و بازدارنده ای نیست، غیر از او خیر و شر و زیان و سود و سود و بخشش و نهی و نه آغاز و نه پایان و نه حیات و مرگ نیست. نه عزت و ذلت و نه فراوانی و فقر، مگر به خاطر خدا.

پس پیش خدا مثل نوزادی در دست پرستار و مثل جسد در حال شستن و مثل توپی در چوب چوگان بود که از حالتی به ایالت دیگر می چرخید و می غلتید و احساس ناتوانی می کرد. بنابراین، او از خود می گریزد و در اراده خدا می آمیزد.

پس نمی بیند، مگر پروردگارش و اراده او، جز او نمی شنود و نمی فهمد. اگر چیزی ببیند، آن چیزی اراده اوست، اگر چیزی بشنود یا بداند، کلام او را می شنود و به علم خود می داند.

پس از فضل او برخوردار شد و با قرب به او سعادتمند شد و به واسطه این قرب به وعده های او بزرگ و خشنود و مسرور و راضی شد و با تکیه بر کلام او اکراه کرد و غیر از خدا را تکذیب کرد. خشنود است و همیشه او را به یاد می آورد، هر چه اعتمادش به او بزرگتر و قادر متعال بیشتر شود. بر او توکل می‌کند، از او راهنمایی می‌گیرد، در پرتو علم او لباس می‌پوشد و به علم او تسبیح می‌یابد. آنچه را که می شنود و به یاد می آورد، از جانب اوست که حق تعالی است. پس تمام سپاس و حمد و عبادت مخصوص اوست.