Qasas Al Quran -1 - قصص القرآن

Historie proroków np. Hazrat Adam, Ibrahim, Yusuf, Musa itp. Podane w Koranie

Jest to pierwsza część Qasas Ul-Koranu z 4 części ogółem. Qasas al Quran to w zasadzie historie proroków (Anbiya ke Qissay) wspomnianych w Świętej księdze Koranu Pak. Ta część zawiera historie proroków takich jak Hazrat Adam (AS), Hazrat Nooh (AS), Hazrat Idris (AS), Hazrat Hud (AS), Hazrat Saleh (AS), Hazrat Ibrahim / Ibraheem (AS), Hazrat Ismail (AS) , Hazrat Ishaq (AS), Hazrat Lut / Loot (AS), Hazrat Yaqoob / Yaqub (AS), Hazrat Yusuf / Yousuf (AS), Hazrat Shoaib (AS), Hazrat Musa / Moosa (AS) i Hazrat Haroon (AS) .

Qasas al-Anbiya (arab. قصص الأنبياء) lub Qasas al-Quran lub Stories of the Prophets to dowolny z różnych zbiorów opowiadań zaczerpniętych z Koranu i innej literatury islamskiej, ściśle związanych z egzegezą Koranu. Jednym z najbardziej znanych jest dzieło perskiego autora Abu Ishaqa Ibrahima bin Mansura bin Khalafa z Neyshaburu (miasto położone w Khorasan w północno-wschodnim Iranie); inny skomponował Muhammad al-Kisai w VIII wieku ne (AH 2 wiek); inne obejmują Ara'is al-Majalis Al-Tha'labi (zm. 1035, AH 427) i Qasas al-Ambiya Ibn Kathira (Ibne Kaseer). Narracje w Qasas ul-Anbiya nie dotyczą historycznej dokładności, ale raczej mądrości i nauk moralnych.

Tak więc Qisas zwykle zaczyna się od stworzenia świata i jego różnych stworzeń, w tym aniołów, a kulminacją jest Adam. Po historiach Proroka Adama i jego rodziny pojawiają się opowieści o Idris / Idrees, Nuh / Nooh / Noah, Shem, Hud, Salih, Ibrahim, Ismail i jego matce Hajar, Lut, Ishaq, Yaqub i Esau, Yousuf, Shuaib, Musa i jego brat Aaron, Khidr, Jozue, Józef Flawiusz, Eleazar, Eliasz, Samuel, Saul, Dawud, Sulaiman, Yunus, Dhul-Kifl i Dhul-Qarnayn aż do Yahya i Isa, syna Maryama. Czasami autor włączył związane z nimi lokalne tradycje folklorystyczne lub ustne, a wiele opowieści Qasas al-Quran przypomina średniowieczne historie chrześcijańskie i żydowskie.

Prorocy w islamie (arab. ِٱلْأَنۢبِيَاءُ فِي ٱلْإِسْلَام, romanized: al-Anbiya fi al-Islam) to osoby, które zostały wysłane przez Boga do różnych społeczności, aby służyć jako przykłady idealnych ludzkich zachowań i szerzyć przesłanie Boga na Ziemi. Niektórzy prorocy są sklasyfikowani jako posłańcy (arab. رُسُل, romanized: rusul, sing. رَسُول rasūl), ci, którzy przekazują boskie objawienie za wstawiennictwem anioła. Muzułmanie wierzą, że istniało wielu proroków, w tym wielu nie wymienionych w Koranie. Koran stwierdza: „Dla każdej społeczności jest Posłaniec”. Wiara w islamskich proroków jest jednym z sześciu artykułów wiary islamskiej.

Muzułmanie wierzą, że pierwszy prorok był także pierwszym człowiekiem, Adamem, stworzonym przez Allaha. Wiele objawień przekazanych przez 48 proroków w judaizmie i wielu proroków chrześcijaństwa jest wspomnianych jako takich w Koranie, ale zwykle w nieco innych formach. Na przykład żydowski Elizeusz nazywa się Eliasz, Hiob to Ajub, Jezus to Iza itd. Tora dana Mojżeszowi (Musa) nazywa się Tawrat, Psalmy dane Dawidowi (Dawud) to Zabur, Ewangelia podana Jezusowi jest Injil.

Ostatnim i najważniejszym prorokiem w islamie jest Mahomet ibn Abdullah, którego muzułmanie uważają za „Pieczęć Proroków” (Khatam an-Nabiyyin, tj. Pieczęć Proroków), której Koran został objawiony w serii objawień (i spisane przez jego towarzyszy). Muzułmanie wierzą, że AlQuran jest jedynym boskim i dosłownym słowem Boga, a zatem niezmiennym i chronionym przed wypaczeniami i korupcją, przeznaczonym do pozostania w swojej prawdziwej formie aż do Ostatniego Dnia.

Chociaż Mahomet jest uważany za ostatniego proroka, niektóre tradycje muzułmańskie uznają i czczą świętych (chociaż niektóre współczesne szkoły, takie jak salafizm i wahabizm, odrzucają teorię świętości).

W islamie każdy prorok głosił te same podstawowe wierzenia, Jedność Boga, wielbienie tego jednego Boga, unikanie bałwochwalstwa i grzechu oraz wiarę w Dzień Zmartwychwstania lub Dzień Sądu i życie po śmierci.