Qasas Al Quran -1 - قصص القرآن

Verhalen van profeten, b.v. Hazrat Adam, Ibrahim, Yusuf, Musa enz. Gegeven in de koran

Dit is het 1e deel van Qasas Ul-Quran van in totaal 4 delen. Qasas al Quran zijn in feite verhalen van profeten (Anbiya ke Qissay) genoemd in het Heilige boek van Quran Pak. Dit deel bevat verhalen van profeten zoals Hazrat Adam (AS), Hazrat Nooh (AS), Hazrat Idris (AS), Hazrat Hud (AS), Hazrat Saleh (AS), Hazrat Ibrahim / Ibraheem (AS), Hazrat Ismail (AS) , Hazrat Ishaq (AS), Hazrat Lut / Loot (AS), Hazrat Yaqoob / Yaqub (AS), Hazrat Yusuf / Yousuf (AS), Hazrat Shoaib (AS), Hazrat Musa / Moosa (AS) en Hazrat Haroon (AS) .

De Qasas al-Anbiya (Arabisch: قصص الأنبياء) of Qasas al-Quran of Stories of the Prophets is een van de verschillende verzamelingen van verhalen die zijn aangepast uit de koran en andere islamitische literatuur, nauw verwant aan de exegese van de koran. Een van de bekendste is een werk van de Perzische auteur Abu Ishaq Ibrahim bin Mansur bin Khalaf uit Neyshabur (een stad in Khorasan, Noordoost-Iran); een ander werd samengesteld door Mohammed al-Kisai in de 8e eeuw na Christus (AH 2e eeuw); andere omvatten de Ara'is al-Majalis door al-Tha'labi (d. 1035, AH 427) en de Qasas al-Ambiya door Ibn Kathir (Ibne Kaseer). De vertellingen binnen de Qasas ul-Anbiya gaan niet over historische nauwkeurigheid, maar eerder over wijsheid en morele leringen.

De Qisa's beginnen dus gewoonlijk met de schepping van de wereld en haar verschillende wezens, waaronder engelen, en culminerend in Adam. De verhalen van de profeet Adam en zijn familie volgen de verhalen van Idris / Idrees, Nuh / Nooh / Noah, Sem, Hud, Salih, Ibrahim, Ismail en zijn moeder Hajar, Lut, Ishaq, Yaqub en Esau, Yousuf, Shuaib, Musa en zijn broer Aaron, Khidr, Joshua, Josephus, Eleazar, Elia, Samuel, Saul, Dawud, Sulaiman, Yunus, Dhul-Kifl en Dhul-Qarnayn helemaal tot en met Yahya en Isa, zoon van Maryam. Soms nam de auteur verwante lokale folklore of mondelinge tradities op, en veel van de verhalen van de Qasas al-Quran weerspiegelen middeleeuwse christelijke en joodse verhalen.

Profeten in de islam (Arabisch: ِٱلْأَنۢبِيَاءُ فِي ٱلْإِسْلَام, geromaniseerd: al-Anbiya fi al-Islam) zijn individuen die door God naar verschillende gemeenschappen zijn gestuurd om als voorbeeld te dienen van ideaal menselijk gedrag en om Gods boodschap op aarde te verspreiden. Sommige profeten zijn gecategoriseerd als boodschappers (Arabisch: رُسُل, geromaniseerd: rusul, sing. رَسُول rasūl), zij die goddelijke openbaring doorgeven door de tussenkomst van een engel. Moslims geloven dat er veel profeten waren, waaronder veel die niet in de koran worden genoemd. De koran zegt: "Er is een boodschapper voor elke gemeenschap". Geloof in de islamitische profeten is een van de zes artikelen van het islamitische geloof.

Moslims geloven dat de eerste profeet ook de eerste mens was, Adam, geschapen door Allah. Veel van de openbaringen van de 48 profeten in het jodendom en vele profeten van het christendom worden als zodanig genoemd in de koran, maar meestal in enigszins verschillende vormen. De Joodse Elisa wordt bijvoorbeeld Eliyas genoemd, Job is Ayyub, Jezus is 'Isa, enz. De Thora aan Mozes (Musa) wordt Tawrat genoemd, de Psalmen aan David (Dawud) zijn de Zabur, het Evangelie aan Jezus is Injil.

De laatste en belangrijkste profeet in de islam is Mohammed ibn Abdullah, die volgens moslims het "zegel der profeten" (Khatam an-Nabiyyin, dwz het zegel der profeten) is, aan wie de koran werd geopenbaard in een reeks openbaringen (en opgeschreven door zijn metgezellen). Moslims geloven dat de AlQuran het enige goddelijke en letterlijke woord van God is, dus onveranderlijk en beschermd tegen vervorming en corruptie, voorbestemd om in zijn ware vorm te blijven tot de laatste dag.

Hoewel Mohammed wordt beschouwd als de laatste profeet, erkennen en vereren sommige moslimtradities ook heiligen (hoewel sommige moderne scholen, zoals het salafisme en het wahhabisme, de theorie van heiligheid verwerpen).

In de islam predikte elke profeet dezelfde kernovertuigingen, de Eenheid van God, het aanbidden van die ene God, het vermijden van afgoderij en zonde, en het geloof in de Dag der Opstanding of de Dag des Oordeels en leven na de dood.