HEGEL'S FINE ART

Hegel is zich ervan bewust dat kunst dient om te onderwijzen, op te bouwen, te provoceren, te versieren

Maar zijn belangrijkste focus ligt op het definiëren van de meest essentiële rol van kunst. Hij beweert dat dit de vrijheid van de geest in staat zal stellen zich intuïtief en sensueel uit te drukken. Daarom is het doel van kunst niet om "realistisch" te zijn of om de omstandigheden van het gewone leven te repliceren of te weerspiegelen, maar om te illustreren hoe goddelijke en menselijke vrijheid eruit ziet. Hegel verwijst naar deze sensuele representatie van spirituele vrijheid als het 'ideaal' of echte schoonheid. Individuele objecten in ruimte en tijd behoren tot het sensuele rijk.

Hegel zou alleen bekend zijn geweest met de oude Griekse beeldhouwkunst via Romeinse reproducties of gipsafgietsels, maar het vertoont wat hij 'absolute' of 'pure' schoonheid noemt. Het put het begrip schoonheid echter niet uit, omdat het ons geen schoonheid in haar meest ontwikkelde en concrete vorm verschaft. Dit kan worden gezien in het oude Griekse spel, met name tragedies, wanneer vrije individuen actie ondernemen die conflicten aanwakkert en uiteindelijk resulteert in een oplossing. Griekse sculpturen van de goden zijn voortreffelijk omdat ze hun fysieke vrijheid in vorm volledig vastleggen, zonder enig teken van fysiek vertrouwen of gebrek.