Sejarah Hukum Islam

เรียนรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของกฎหมายอิสลามเป็นครั้งคราว

ความหมายของประวัติศาสตร์กฎหมายอิสลาม

ระบบกฎหมายในทุกสังคมมีลักษณะ ลักษณะ และขอบเขตของตนเอง เช่นเดียวกับระบบกฎหมายในอิสลาม อิสลามมีระบบกฎหมายของตนเองที่เรียกว่ากฎหมายอิสลาม มีคำศัพท์หลายคำที่เกี่ยวข้องกับการศึกษากฎหมายอิสลาม ได้แก่ ชะรีอะฮ์ ฟิกห์ อุชุลฟิกห์ และกฎหมายอิสลามเอง

คำว่า Sharia, fiqh และกฎหมายอิสลามเป็นที่นิยมอย่างมากในหมู่นักวิชาการด้านกฎหมายอิสลามในอินโดนีเซีย อย่างไรก็ตาม คำศัพท์ทั้งสามนี้มักถูกเข้าใจผิด ดังนั้น คำศัพท์ทั้งสามจึงใช้แทนกันได้ในบางครั้ง ด้วยเหตุนี้ ด้านล่างนี้เราจะอธิบายคำศัพท์แต่ละข้อและความสัมพันธ์ระหว่างสามคำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งความสัมพันธ์ระหว่างชะรีอะฮ์และฟิกฮ์ อีกคำที่เกี่ยวข้องกับการศึกษากฎหมายอิสลามคือ ushul fiqh

โดยหลักการแล้ว กฎหมายอิสลามมีต้นกำเนิดมาจากการเปิดเผยจากสวรรค์ ซึ่งก็คืออัลกุรอาน ซึ่งภายหลังท่านศาสดามูฮัมมัดได้อธิบายอย่างละเอียดมากขึ้น ผ่านสุนนะฮฺและสุนัต การเปิดเผยนี้กำหนดบรรทัดฐานและแนวคิดพื้นฐานของกฎหมายอิสลาม ซึ่งในขณะเดียวกันก็ยกเครื่องกฎหรือบรรทัดฐานที่กลายเป็นประเพณีในสังคมมนุษย์ อย่างไรก็ตาม กฎหมายอิสลามยังรองรับกฎและประเพณีต่างๆ ที่ไม่ขัดแย้งกับกฎในการเปิดเผยจากสวรรค์

กฎหมายอิสลาม

คำว่า กฎหมายอิสลาม มาจากคำพื้นฐานสองคำ ได้แก่ 'กฎหมาย' และ 'อิสลาม' ในพจนานุกรมภาษาอินโดนีเซียฉบับใหญ่ คำว่า 'กฎหมาย' ถูกกำหนดเป็น:

ข้อบังคับหรือประเพณีที่ถือว่ามีผลผูกพันอย่างเป็นทางการ กฎหมาย ระเบียบ ฯลฯ เพื่อควบคุมชีวิตชุมชน มาตรฐาน (กฎ บทบัญญัติ) เกี่ยวกับเหตุการณ์บางอย่าง การตัดสินใจ (การพิจารณา) ที่กำหนดโดยผู้พิพากษา (ในศาล) หรือคำตัดสิน (ทีมรวบรวมพจนานุกรม) , 2001 : 410).

พูดง่ายๆ กฎหมายสามารถเข้าใจได้ว่าเป็นกฎหรือบรรทัดฐานที่ควบคุมความประพฤติของมนุษย์ในสังคม ซึ่งทั้งกฎ ระเบียบหรือบรรทัดฐานจะอยู่ในรูปของข้อเท็จจริงที่เติบโตและพัฒนาในสังคม หรือกฎ ระเบียบหรือบรรทัดฐานที่กำหนดขึ้นในลักษณะหนึ่งๆ เจ้าหน้าที่ (มูฮัมหมัด Daud อาลี 2539: 38)