Kitab Hidup Setelah Mati

ประกอบด้วยการเรียนรู้ชีวิตหลังความตาย

ชีวิตหลังความตายเริ่มต้นจากช่วงเวลาที่วิญญาณมนุษย์แยกออกจากร่างกายและถูกยกขึ้นสู่ท้องฟ้าแล้วกลับสู่อาณาจักรแห่งพร ในซูเราะห์อันกะบุต โองการที่ 57 อัลลอฮฺตรัสว่า “ทุกชีวิตจะได้ลิ้มรสความตาย” แล้วพวกเจ้าเท่านั้นที่จะถูกนำกลับมายังเรา”

และเนื้อหาจะมาพร้อมกับการพูดคุยถึงเรื่อง

แก่นแท้แห่งชีวิต

ทุกคนที่เกิดมาบนโลกนี้จะต้องผ่านช่วงเวลาที่เรียกว่าชีวิต ทุกคนจะตีความชีวิตนี้ตามข้อมูลและประสบการณ์ที่เขาได้รับตั้งแต่เริ่มคิดและสามารถเก็บความทรงจำได้ สำหรับมุสลิมที่เขาต้องผ่าน ทางลัดเพื่อค้นหาว่าธรรมชาติที่แท้จริงของชีวิตคืออะไรผ่านข้อมูลที่อธิบายโดยอัลกุรอานและซุนนะฮฺของรอซูลุลลอฮ์ ศ.ล. นอกจากนี้ยังขึ้นอยู่กับว่าเขาถูกเลี้ยงดูมาอย่างไรและขอบเขตของการเปิดเผยข้อมูลจากแหล่งข้อมูลเหล่านี้ที่เขาได้รับ ทั้งจากพ่อแม่หรือสิ่งแวดล้อมที่เลี้ยงดูเขามา

อัลกุรอานเป็นแนวทาง

อัลกุรอานเป็นหนังสือเล่มสุดท้ายที่พระเจ้าประทานแก่มนุษย์ในโลกนี้ เปรียบเสมือนแผนที่สำหรับนักเดินทาง ประกอบด้วยภาพเส้นทางตรงไปสู่เป้าหมายที่กำหนดไว้ อธิบายจุดหมายปลายทางที่แท้จริงที่ทุกคนควรไป อัลกุรอานอธิบายว่าชีวิตหลังความตายและเรื่องเหนือธรรมชาตินั้นมีอยู่จริงและดำเนินไปอย่างต่อเนื่องเพื่อเป็นทางลัดให้จิตใจมนุษย์เข้าใจสิ่งเหล่านั้น นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมอัลกุรอานจึงเป็นเพียงแนวทางสำหรับผู้ศรัทธา ได้แก่ ผู้ที่เชื่อในสิ่งที่มองไม่เห็น รวมถึงชีวิตหลังความตายด้วย

“นั่นคือคัมภีร์แห่งนั้นอย่างไม่ต้องสงสัย เพื่อเป็นแนวทางแก่บรรดาผู้ยำเกรง คือบรรดาผู้ศรัทธาต่อสิ่งเร้นลับ และดำรงละหมาด และพวกเขาบริจาคส่วนหนึ่งจากสิ่งที่เราได้ให้เป็นปัจจัยยังชีพแก่พวกเขา...” (อัลบะเกาะเราะห์ 2) - 4)

แม้ว่าจิตใจที่มีสติที่อัลลอฮ์ประทานแก่มนุษย์สามารถนำพาบุคคลไปสู่แก่นแท้ของความเป็นพระเจ้าได้ แต่อัลลอฮ์ (ด้วยพระคุณของพระองค์) ได้ส่งบรรดาศาสนทูตและคัมภีร์มาเป็นทางลัดและวิธีที่ง่ายสำหรับมนุษย์ในการเข้าถึงแก่นแท้นี้ ในทำนองเดียวกัน ธรรมชาติของชีวิตนี้ จุดจบอยู่ที่ไหน และจุดประสงค์ของมนุษย์ที่จะถูกทำให้มีชีวิตในโลกนี้ ก็แสดงให้เห็นในรายละเอียดในอัลกุรอานเช่นกัน ดังนั้นอัลกุรอานจึงเป็นพรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่อัลลอฮ์ได้ทรงประทานลงมายังมนุษย์ในโลกนี้ ดังนั้นสำหรับผู้ศรัทธา การดูโองการต่างๆ ทุกวัน (นอกเหนือจากการได้รับผลประโยชน์) ถือเป็นสัญลักษณ์แห่งความกตัญญูต่ออัลลอฮ์สำหรับพรเหล่านี้

ตระหนักถึงธรรมชาติของตัวเอง

มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่สุดที่อัลลอฮ์สร้างขึ้นในโลกนี้ สง่าราศีของพระองค์อาจสูงส่งเกินกว่าเหล่าทูตสวรรค์ แต่ความอัปยศอดสูของเขาอาจน่ารังเกียจยิ่งกว่าสัตว์ทั้งหลายด้วย นั่นคือสิ่งที่พระเจ้าอธิบาย:

“แท้จริงเราได้ทำให้มนุษย์ได้รับสิ่งที่ดีที่สุด แล้วเราได้ให้พวกเขาไปยังที่ต่ำที่สุด... เว้นแต่บรรดาผู้ศรัทธาและกระทำความดีทั้งหลาย...” (อัลติน อายะฮ์ที่ 4-5)

ความรุ่งโรจน์หรือความอัปยศอดสูเป็นสองทางเลือกที่มนุษย์ต้องทำเพราะมันแตกต่างกัน เส้นทางก็แตกต่างกันและไม่ควรปะปนกัน สำหรับผู้ที่เลือกความรุ่งโรจน์และความสูง เส้นทางที่อัลกุรอานบรรยายนั้นเป็นเส้นทางที่เที่ยงตรง และนั่นคือเส้นทางสู่อัลลอฮฺ ผู้ทรงสูงส่งที่สุด ทางคดเคี้ยวหรือทางคดเคี้ยวเป็นทางที่นำไปสู่ความอัปยศอดสูและความต่ำต้อย

“และนี่คือทางของเรา เป็นทางที่เที่ยงตรง ดังนั้น เจ้าจะต้องเดินตามมันไป อย่าเดินไปตามทางอื่น ไม่เช่นนั้นเจ้าจะถูกแยกออกจากทาง...”