The Art of War by Sun Tzu

ศิลปะแห่งสงคราม

ศิลปะแห่งสงคราม (จีน: 孫子兵法; พินอิน: Sūnzǐ bīngfǎ; สว่าง. 'วิธีการทางทหารของซุนวู') เป็นบทความทางการทหารของจีนโบราณที่มีอายุตั้งแต่ปลายฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง (ประมาณศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาล) งานนี้จัดทำโดยซุนวู นักยุทธศาสตร์การทหารจีนโบราณ ("ปรมาจารย์ซุน") ประกอบด้วย 13 บทที่ แต่ละคนทุ่มเทให้กับชุดทักษะหรือศิลปะที่แตกต่างกันที่เกี่ยวข้องกับการทำสงคราม และวิธีการนำไปใช้กับกลยุทธ์และยุทธวิธีทางการทหาร เป็นเวลาเกือบ 1,500 ปีแล้วที่หนังสือเล่มนี้เป็นเนื้อหานำในกวีนิพนธ์ที่ได้รับการกำหนดอย่างเป็นทางการว่าเป็น 7 Military Classics โดยจักรพรรดิเพลงแห่งซ่งในปี 1080 ศิลปะแห่งสงครามยังคงเป็นเนื้อหาเกี่ยวกับยุทธศาสตร์ที่ทรงอิทธิพลที่สุดในสงครามเอเชียตะวันออก และมีอิทธิพลต่อทั้งเอเชียตะวันออกและตะวันตก ทฤษฎีและความคิดทางการทหาร และได้พบการประยุกต์ใช้งานที่หลากหลายในความพยายามแข่งขันที่ไม่ใช่ทางทหารในโลกสมัยใหม่ รวมถึงการจารกรรม วัฒนธรรม การเมือง ธุรกิจ และกีฬา

หนังสือเล่มนี้ประกอบด้วยคำอธิบายโดยละเอียดและการวิเคราะห์เกี่ยวกับกองทัพจีนในศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสต์ศักราช ตั้งแต่อาวุธ สภาพแวดล้อม และกลยุทธ์ ไปจนถึงอันดับและระเบียบวินัย ซุนยังเน้นย้ำถึงความสำคัญของหน่วยข่าวกรองและการจารกรรมต่อความพยายามทำสงคราม ถือว่าเป็นหนึ่งในนักยุทธวิธีและนักวิเคราะห์ทางทหารที่เก่งที่สุดในประวัติศาสตร์ คำสอนและกลยุทธ์ของเขาเป็นพื้นฐานของการฝึกทหารขั้นสูงสำหรับสหัสวรรษที่จะมาถึง

หนังสือเล่มนี้ได้รับการแปลเป็นภาษาฝรั่งเศสและจัดพิมพ์ในปี พ.ศ. 2315 (พิมพ์ซ้ำในปี พ.ศ. 2325) โดยคณะเยสุอิตชาวฝรั่งเศส ฌอง โจเซฟ มารี อามิโอต์ เอเวอร์ราร์ด เฟอร์กูสัน คาลทรอป เจ้าหน้าที่ชาวอังกฤษพยายามแปลบางส่วนเป็นภาษาอังกฤษในปี พ.ศ. 2448 โดยใช้ชื่อว่า หนังสือแห่งสงคราม การแปลคำอธิบายประกอบเป็นภาษาอังกฤษครั้งแรกเสร็จสมบูรณ์และจัดพิมพ์โดยลิโอเนล ไจล์สในปี พ.ศ. 2453 ผู้นำทางทหารและการเมือง เช่น เหมา เจ๋อตง นักปฏิวัติคอมมิวนิสต์ของจีน ไดเมียว ทาเคดะ ชินเกน ของญี่ปุ่น นายพลโว เหงียน ย้าป ของเวียดนาม และนายพลทหารอเมริกัน ดักลาส แมคอาเธอร์ และนอร์มัน ชวาร์สคอฟ จูเนียร์ ล้วนได้รับแรงบันดาลใจจากหนังสือทั้งสิ้น