The Art of War by Sun Tzu

De kunst van oorlog

The Art of War ( Chinees : 孫子兵法 ; pinyin : Sūnzǐ bīngfǎ ; letterlijk 'Sun Tzu's militaire methode') is een oude Chinese militaire verhandeling uit de late lente- en herfstperiode (ongeveer 5e eeuw voor Christus). Het werk, dat wordt toegeschreven aan de oude Chinese militaire strateeg Sun Tzu ("Meester Zon"), bestaat uit 13 hoofdstukken. Elke cursus is gewijd aan een andere reeks vaardigheden of kunst die verband houdt met oorlogvoering en hoe deze van toepassing is op militaire strategie en tactieken. Bijna 1500 jaar lang was het de hoofdtekst in een bloemlezing die in 1080 door keizer Shenzong van Song werd geformaliseerd als de Zeven Militaire Klassiekers. The Art of War blijft de meest invloedrijke strategietekst in de Oost-Aziatische oorlogsvoering en heeft zowel Oost-Aziatische als Westerse invloeden beïnvloed. militaire theorie en denken en heeft een verscheidenheid aan toepassingen gevonden in een groot aantal concurrerende niet-militaire inspanningen in de moderne wereld, waaronder spionage, cultuur, politiek, zakenleven en sport.

Het boek bevat een gedetailleerde uitleg en analyse van het Chinese leger uit de 5e eeuw voor Christus, van wapens, omgevingsomstandigheden en strategie tot rang en discipline. Sun benadrukte ook het belang van inlichtingenagenten en spionage voor de oorlogsinspanning. Beschouwd als een van de beste militaire tactici en analisten uit de geschiedenis, vormden zijn leringen en strategieën de basis van geavanceerde militaire training voor de komende millennia.

Het boek werd in het Frans vertaald en in 1772 gepubliceerd (opnieuw uitgegeven in 1782) door de Franse jezuïet Jean Joseph Marie Amiot. In 1905 probeerde de Britse officier Everard Ferguson Calthrop een gedeeltelijke vertaling in het Engels uit te voeren onder de titel The Book of War. De eerste geannoteerde Engelse vertaling werd in 1910 voltooid en gepubliceerd door Lionel Giles. Militaire en politieke leiders zoals de Chinese communistische revolutionair Mao Zedong, de Japanse daimyō Takeda Shingen, de Vietnamese generaal Võ Nguyên Giáp en de Amerikaanse militaire generaals Douglas MacArthur en Norman Schwarzkopf Jr. worden allemaal genoemd omdat ze inspiratie uit het boek hebben gehaald.