Joga, put ka sebi

โยคะ - Slobodan Milićević-Ćići

ลมหายใจเป็นเวลา วิญญาณคือความว่าง ชีวิตคือลมหายใจที่ขยายและพื้นที่ที่หายใจ การเติบโตและความรักคือลมหายใจที่พิชิตอวกาศ ความสัมพันธ์ของเวลาและอวกาศคือความสัมพันธ์ของมนุษย์ - ชั่วคราวและพารามัตตมะ - อนิจจัง ความสัมพันธ์นั้นเป็นชีวิตที่ไม่ตาย เช่นเดียวกับที่ว่างของร่างกายมนุษย์อาศัยอยู่ทางลมหายใจดังนั้นลมหายใจจึงอาศัยอยู่ในช่องว่างของร่างกาย ลมปราณขยายตัวและรวมตัวกันในจิตวิญญาณทำให้มีพลังโดยที่วิญญาณรับรู้ได้เองและค่อยๆเอาชนะความบริบูรณ์ของตัวเอง ลมหายใจเป็นความรักอย่างแท้จริงและไม่อาจต้านทานได้กับจิตวิญญาณที่ตอบสนองกับความรู้ที่ไม่มีที่สิ้นสุด ความกว้างความปลอดภัยและเสรีภาพที่ถูกพิชิตได้ด้วยลมหายใจนั้นถูกมองว่าเป็นพระคุณที่หลั่งไหลมาสู่ผู้ที่หายใจอย่างมีสติ