Joga, put ka sebi

Joga - Slobodan Milićević-Ćići

Oddech to czas. Duch to przestrzeń. Życie to oddech, który się rozszerza i przestrzeń, która oddycha. Dorastanie i miłość to oddech, który podbija przestrzeń. Relacja czasu i przestrzeni jest relacją człowieka - przemijającego i Paramatmy - nietrwałej. Ten związek to życie, które nie umiera. Tak jak przestrzeń ludzkiego ciała żyje poprzez oddech, tak i oddech żyje poprzez przestrzeń ciała. Oddech rozszerza się i gromadzi w duchu, nadając mu witalność, dzięki której duch sam rozpoznaje i stopniowo zdobywa własną pełnię. Oddech jest prawdziwie i nieodparcie zakochany w duchu, który odwzajemnia wiedzę o nieskończoności. Szerokość, bezpieczeństwo i wolność zdobyte przez oddech są postrzegane jako łaska wylewana na tego, kto oddycha świadomie.