Salah Guide

Przewodnik, aby udoskonalić naszą obowiązkową modlitwę (Salah) według Koranu i Sunny

Salah or Salat (arab. ٱلصَّلَاة aṣ-ṣalāh, arabski: ٱلصَّلَوَات aṣ-ṣalawāt, co oznacza „modlitwa”, „błaganie”, „błogosławieństwo” i „pochwała”; znany również jako Namāz / Namaz (z perskiego: نماز) ) wśród większości nie-arabskich muzułmanów jest drugim z pięciu filarów wiary islamskiej jako codziennymi obowiązkowymi znormalizowanymi modlitwami. Jest to fizyczny, mentalny i duchowy akt kultu, który jest obserwowany pięć razy dziennie w określonych porach. Stojąc twarzą do Kaaba w Mekce, muzułmanie modlą się najpierw stojąc, a potem klęcząc lub siedząc na ziemi, recytując z Koranu (Koranu / Koranu) oraz wychwalając i wychwalając Boga, kłaniając się i padając pomiędzy nimi. Rytualna czystość jest warunkiem wstępnym.

Salah składa się z powtarzających się cykli łuków i pokłonów, podzielonych na określone jednostki zwane rakʿah. Liczba nowotworów różni się w zależności od pory dnia.

Etymologia

Ṣalāh ([sˤɑˈlɑː] صَلَاة) to arabskie słowo, które oznacza modlić się lub błogosławić. Oznacza to również „kontakt”, „komunikacja” lub „połączenie”.

Angielski

Słowo salāh jest używane przez anglojęzycznych jedynie w odniesieniu do formalnych obowiązkowych modlitw islamu. Słowo „modlitwa” może być również użyte do przetłumaczenia różnych elementów kultu muzułmańskiego, takich jak duʿāʾ (دُعَاء „inwokacja, wezwanie, błaganie”) i dhikr (ذِكْر „wspomnienie, wzmianka, litania”).

Namaz

W nie-arabskich krajach muzułmańskich najbardziej rozpowszechnionym terminem jest perskie słowo namāz (نماز). Jest używany przez osoby posługujące się językami indo-irańskimi (np. Perskim, kurdyjskim, bengalskim, urdu, balochi, hindi), a także przez osoby posługujące się językiem tureckim, azerbejdżańskim, rosyjskim, chińskim, bośniackim i albańskim. Na Północnym Kaukazie termin lamaz (ламаз) w Czeczenii, czak (чак) w Lak i kak w Avar (как). W Malezji i Indonezji używany jest termin solat, a także lokalny termin sembahyang (oznaczający „komunikację”, od słów sembah - kult i hyang - bóg lub bóstwo).

Salah w Koranie:

Rzeczownik ṣalāh (صلاة) jest używany w Koranie 82 razy, z około 15 innymi pochodnymi jego tryliteralnego korzenia ṣ-l. Słowa związane z salah (takie jak meczet, wudu, dhikr itp.) Są używane w około jednej szóstej wersetów Koranu. „Z pewnością moja modlitwa, moja ofiara, moje życie i moja śmierć są (wszystko) dla Boga”, i „Jestem Allahem, nie ma boga, ale ja, dlatego służę Mi i kontynuujcie modlitwę o Moją pamięć” są przykładami to.

Egzegeza Koranu może dać cztery wymiary salah. Po pierwsze, aby polecić sługom Bożym, Bóg wraz z aniołami wykonuje salah („błogosławieństwo, pozdrowienia”). Po drugie, salah jest dokonywane mimowolnie przez wszystkie istoty w Stworzeniu, w tym sensie, że przez cały czas pozostają w kontakcie z Bogiem na mocy Jego stworzenia i podtrzymywania. Po trzecie, muzułmanie dobrowolnie ofiarowują salę, aby ujawnić, że to szczególna forma kultu należy do proroków. Po czwarte, salah jest opisana jako drugi filar islamu.

Cel i znaczenie

Głównym celem Salaah jest działanie jako komunikacja człowieka z Allahem. Oczyszczenie serca jest ostatecznym celem religijnym Salaat.

Warunki

Według Sunnisa Salah jest obowiązkowym rytuałem dla wszystkich muzułmanów, z wyjątkiem tych, którzy są w wieku dojrzewania, miesiączkują i doświadczają krwawienia w 40 dni po porodzie.

Niektóre warunki powodują, że salah jest nieważna, a niektóre powodują, że salah jest poprawna.

Według jednego z wielu poglądów, jeśli ktoś zignoruje następujące warunki, ich salah jest nieważna:

Twarzą do Qibli, ze skrzynią skierowaną w stronę Kaaba. Chorzy i starzy mają pozwolenie na złagodzenie postawy;

Będąc w stanie Tahara, zwykle osiągniętym przez krótkie rytualne mycie zwane wudu;

Będąc przy zdrowych zmysłach i zdolnymi do odróżnienia dobra od zła;

Nie oferowanie sali na ścieżce ludzi (chyba że nieruchomy przedmiot zostanie umieszczony z przodu, utrudniający ludziom drogę), na cmentarzu lub w miejscach pozbawionych szacunku, na ziemi, która została zajęta siłą.