Salah Guide

Een gids om ons verplichte gebed (Salah) volgens de Koran en de Sunnah te perfectioneren

Salah of Salat (Arabisch: ٱلصَّلَاة aṣ-ṣalāh, Arabisch: ٱلصَّلَوَات aṣ-ṣalawāt, wat betekent "gebed", "smeekbede", "zegen" en "aanbeveling"; ook bekend als Namāz / Namaz (uit het Perzisch: نماز) ) onder de meeste niet-Arabische moslims, is de tweede van de vijf pijlers in het islamitische geloof als dagelijkse verplichte gestandaardiseerde gebeden. Het is een fysieke, mentale en spirituele daad van aanbidding die op voorgeschreven tijden vijf keer per dag wordt waargenomen. Terwijl ze naar de Kaaba in Mekka kijken, bidden moslims eerst staand en later geknield of zittend op de grond, reciteren ze uit de koran (koran / koran) en verheerlijken en prijzen ze God terwijl ze zich ertussen buigen en zich neerwerpen. Rituele zuiverheid is een voorwaarde.

Salah is samengesteld uit herhaalde cycli van buigingen en buigingen, verdeeld in voorgeschreven eenheden die rakʿah worden genoemd. Het aantal rakaʿahs is afhankelijk van het tijdstip van de dag.

Etymologie

Ṣalāh ([sˤɑˈlɑː] صَلَاة) is een Arabisch woord dat betekent bidden of zegenen. Het betekent ook "contact", "communicatie" of "verbinding".

Engels gebruik

Het woord salāh wordt door Engelssprekenden alleen gebruikt om te verwijzen naar de formele verplichte gebeden van de islam. Het woord "gebed" kan ook worden gebruikt om verschillende elementen van moslimverering te vertalen, zoals duʿāʾ (دُعَاء "aanroeping, oproep, smeekbede") en dhikr (ذِكْر "herinnering, vermelding, litanie").

Namaz

In niet-Arabische moslimlanden is de meest voorkomende term het Perzische woord namāz (نماز). Het wordt gebruikt door sprekers van de Indo-Iraanse talen (bijvoorbeeld Perzisch, Koerdisch, Bengaals, Urdu, Balochi, Hindi) en door sprekers van Turks, Azerbeidzjaans, Russisch, Chinees, Bosnisch en Albanees. In de Noord-Kaukasus is de term lamaz (ламаз) in Tsjetsjeens, chak (чак) in Lak en kak in Avar (как). In Maleisië en Indonesië wordt de term solat gebruikt, evenals een lokale term sembahyang (wat "communicatie" betekent, van de woorden sembah - aanbidding en hyang - god of godheid).

Salah in de koran:

Het zelfstandig naamwoord ṣalāh (صلاة) wordt 82 keer gebruikt in de koran, met ongeveer 15 andere afgeleiden van de triliterale wortel ṣ-l. Woorden die verband houden met salah (zoals moskee, wudu, dhikr, etc.) worden gebruikt in ongeveer een zesde van de koranverzen. "Zeker, mijn gebed, en mijn offer en mijn leven en mijn dood zijn (alles) voor God", en "Ik ben Allah, er is geen god dan ik, dien Mij daarom en ga door met bidden voor Mijn herinnering" zijn beide voorbeelden van deze.

Exegese van de Quraan kan vier dimensies van salah geven. Ten eerste, om Gods dienstknechten te prijzen, doet God samen met de engelen salah ("zegen, begroetingen") Ten tweede wordt salah onvrijwillig gedaan door alle wezens in de schepping, in de zin dat ze altijd in contact staan ​​met God krachtens van Hem die ze creëerde en ondersteunde. Ten derde bieden moslims vrijwillig salah aan om te onthullen dat het de specifieke vorm van aanbidding is die bij de profeten hoort. Ten vierde wordt salah beschreven als de tweede pijler van de islam.

Doel en belang

Het primaire doel van Salaah is om te handelen als de communicatie van een persoon met Allah. Zuivering van het hart is het ultieme religieuze doel van Salaat.

Voorwaarden

Salah is een verplicht ritueel voor alle moslims, behalve voor degenen die prepuberaal zijn, menstrueren en bloeden ervaren in de 40 dagen na de bevalling, volgens soennieten.

Er zijn enkele voorwaarden die salah ongeldig maken, en sommige maken salah correct.

Volgens een van de vele opvattingen is hun salah ongeldig als men de volgende voorwaarden negeert:

Tegenover de Qibla, met de kist in de richting van de Kaaba. Ziek en oud mogen met houding meegaand worden;

In een staat van Tahara zijn, meestal bereikt door een korte rituele wasbeurt genaamd wudu;

Gezond zijn en in staat zijn onderscheid te maken tussen goed en kwaad;

Geen salah aanbieden op het pad van mensen (tenzij een stilstaand object vooraan wordt geplaatst, waardoor de weg van de mensen wordt belemmerd), op een kerkhof of respectloze plaatsen, op land dat met geweld is ingenomen.