Moje crkveno ime je Sofija

Nazywam się Sofia kościół - Sonja Saric Antonijevic

Książka ta jest wynikiem mojej niezdolności do ochrony przed działaniami karnych nienawiści prawnie, więc musiałem dotrzeć do informowania opinii publicznej o moje ciężkie życie zerwał z niesprawiedliwości i kłamstwa w nadziei, że w Serbii są ludzie, którzy chcą żyć w Serbii pełnej kocham każdy obywatel każdego obywatela.

Jeden telefon do późna w nocy w Toronto 23 lat temu, do mnie wydawało się spust, aby przejść w poszukiwaniu przestępców z nienawiści do mnie, która miała mi dekad fizycznie, psychicznie i finansowo nadużywane, a ja wszystko nadana mój zły los, ponieważ działał podstępnie i obłudnie za pomocą kłamstw.

Spędziłem dużo czasu i pracy, ale ja napotkałem żadnych namacalnych śladów, a nie w jednej z instytucji Serbii, które pomogą mi pozbyć się fałszywych oskarżeń do mojego ojca, Velimir Antonijevic. Otwieranie plików z moim ojcem na pewno mieć kluczowe znaczenie dla ustalenia prawdy o nim.

Równoległa się od oficjalnych instytucji, które są odpowiedzialne za bezpieczeństwo obywateli Serbii starał się chronić mnie od moich codziennych bedzbednosti kompromitujących. Ja jednak nie spotkał się z oczekiwaniami, konieczne i nie gwarantuje pomóc policji, ani organy sądowe Serbii. Nie pomogło ani mowy publicznej przed moim pokoleniu z Wydziału Elektrycznego na uroczystości, która odbyła się z okazji 50. rocznicy wejścia. Zestaw został wyposażony w mediach, jak to zwykle bywa w takich dużych i znaczących rocznic.

Opierając się na wspomnieniach z dzieciństwa wydarzeń wokół mnie i mojej rodziny, od czytania książek i monografii w drugiej wojnie światowej i zdarzeń synchronizacji z nimi do miejsc, które chodzę z moim ojcem w moim dzieciństwie, ponieważ mój ojciec nic o swoich partyzanckich dni, a i na podstawie moich pięciu latach badań, które nie przynoszą żadnych informacji o jego ojcu, ale tylko katastrofalne dla dowiedzieć się, że przestępcy nienawidzą dobrze zabezpieczyć i usunąć wszelkie ślady ojca, który z kolei dla mnie ważne informacje, a jeden z fundamentów tworzenia moich obrazów możliwych wydarzeń II wojny światowej związane z moim ojcem, napisałem historię macedoński.

Pod koniec wojny, lub na początku 1946 roku było 30.000 czetników i mój ojciec, który pod koniec wojny było 21 lat, nie może być oskarżony o odpowiedzialność za ich likwidacji. Fałszywie oskarżając go o nienawiść przestępcy stworzyli sobie przyczyny i uzasadnienie do prowadzenia przestępstwa przeciwko mnie, jego najstarszego dziecka i że fałszywe oskarżenie również szerszy krąg osób o podobnych poglądach.

W tym roku będzie w ósmej dekadzie życia i nikt nie może dać mi wszystko, co zostało zabrane i usunąć wszystkie moje męki i cierpienia, przez które przechodziłem. Żałuję tylko, resztę moich dni spędzam starości w spokoju i godności, bez dalszego nękania i poniżania. Również chcę, aby wyzwolić serbskie oddziały, które utrudniają w żaden dalszy postęp.

Tylko wyjątkowy Serbia silna Serbia.