Moje crkveno ime je Sofija

Mijn naam is Sofia kerk - Sonja Saric Antonijevic

Dit boek is het resultaat van mijn onvermogen om te beschermen tegen criminele handelingen van haat legaal, dus ik moest om uit te reiken aan het publiek te informeren over mijn harde leven kwam voort uit het onrecht en leugens in de hoop dat in Servië zijn er mensen die willen in Servië volledig te leven houden van elkaar en iedere burger van elke burger.

Eén telefoontje 's avonds laat in Toronto 23 jaar geleden, voor mij leek het alsof een trigger om te gaan op zoek naar criminelen uit haat jegens mij, die me decennia nam lichamelijk, geestelijk en financieel misbruikt, en ik al toegeschreven mijn slechte lot, omdat ze handelden trouweloos en hypocriet met behulp van leugens.

Ik besteed veel tijd en werk, maar ik heb ondervonden geen tastbare sporen, niet in een van de instellingen van Servië, dat me zou helpen om zich te ontdoen van valse beschuldigingen aan mijn vader, Velimir Antonijevic krijgen. Het openen van de bestanden van mijn vader zou zeker van cruciaal belang in het blootleggen van de waarheid over hem.

Parallel zich van officiële instellingen, die verantwoordelijk zijn voor de veiligheid van de burgers van Servië zijn gezocht om me te beschermen tegen mijn dagelijkse afbreuk te doen aan bedzbednosti. Ik heb echter niet voldaan aan de verwachte, noodzakelijk en gegarandeerd niet helpen met de politie, noch de gerechtelijke autoriteiten van Servië. Het hielp niet geen openbare toespraak voor mijn generatie met de Faculteit Elektrotechniek aan de viering gehouden ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van het item. De set werd gekenmerkt in de media, zoals het meestal doet in zo'n grote en belangrijke jubilea.

Op basis van de jeugdherinneringen van de gebeurtenissen rondom mij en mijn familie, van het lezen van boeken en monografieën in de Tweede Wereldoorlog en sync gebeurtenissen van hen naar plaatsen die ik loop rond met mijn vader in mijn jeugd, want mijn vader niets over zijn partijdige dagen, en en, op basis van mijn vijf jaar onderzoek, dat we geen informatie bracht over zijn vader, maar alleen verwoestende om te leren dat de criminelen haat goed te beschermen en te wissen alle sporen van mijn vader, die op hun beurt, voor mij belangrijke informatie, en een van de fundamenten voor de creatie van mijn foto's van mogelijke gebeurtenissen in de Tweede wereldoorlog in verband met mijn vader, schreef ik een verhaal Macedonische.

Aan het einde van de oorlog, of het begin van 1946 waren er 30.000 Chetniks en mijn vader, die aan het eind van de oorlog was 21 jaar oud, kan niet worden beschuldigd verantwoordelijk voor hun vereffening. hem valselijk te beschuldigen van haat criminelen zelf de redenen en gronden om de criminaliteit uit te voeren tegen mij, zijn oudste kind heeft gemaakt en dat deze valse beschuldiging ook de bredere kring van gelijkgestemde mensen.

Dit jaar gaan op de achtste decennium van het leven en niemand kan me terug te geven alles wat er werd weggehaald en wis al mijn kwelling en lijden waardoor ik gepasseerd. Ik wou dat de rest van mijn dagen Ik breng mijn ouderdom in vrede en waardigheid, zonder verdere pesterijen en vernederingen. Ook wil ik Servische divisies, die een belemmering vormen in een verdere vooruitgang te bevrijden.

Alleen unieke Servië is een sterke Servië.