Тарбияи Фарзандон

Тарбияи дурусти фарзандон.

Бисмиллоҳи-л-лазӣ ъаллама би-л-қалами ъаллама-л-инсона мо лам яълам

Наҳмадуҳу ва нусаллӣ ъало Расулиҳи-л-карим, аммо баъд...

Нақл аст, ки фарзандонатонро бар асоси се хислат тарбият намоед:

Дӯст доштани Паёмбари акрам {саллаллоҳу алайҳи ва саллам}, дӯст доштани аҳли байти ӯ ва тиловати Қуръон Маҷид. (Тарбияту-л-авлод)

Қатъан, фарзандоне ки бар пояҳои фавқ тарбият шаванд, Худованди мутаол ононро ба авҷи иззат ва азамат ноил мегардонад.

Вазифаи падару модар дар қиболи тарбияти фарзанд, бисёр сангин аст, бояд онон аз ҳангоми таваллуд то вақте ки фарзанд ба синни балоғат расида ва рӯйи пой худ меистад мувозиби ӯ буда ва ӯро ба беҳтарин равиши тарбияте ки Расули акрам {саллаллоҳу алайҳи ва саллам} ва бузургони дин

Агар таклифу пешниҳод ё ин ки хатогие мушоҳида намудед дарҳол онро ба мо хабар диҳед аз паси ислоҳи он хоҳем шуд. Худо ҳофиз!