Surah Baqarah

Al-Baqarah เป็นบทที่สองและยาวที่สุด (Surah) ของอัลกุรอาน

Al-Baqarah (อาหรับ: البقرة, "The Heifer" หรือ "The Cow") เป็นบทที่สองและยาวที่สุด (Surah) ของคัมภีร์อัลกุรอาน ประกอบด้วย 286 ข้อ (āyāt) 6,201 คำและ 25,500 ตัวอักษร

มันเป็นซูเราะห์เมดินัน (Madani / Madni) กล่าวคือมันถูกเปิดเผยที่เมดินาหลังจากฮิจเราะห์ยกเว้นโองการที่เกี่ยวกับริบา (ดอกเบี้ยหรือกินดอกเบี้ย) ซึ่งชาวมุสลิมเชื่อว่าถูกเปิดเผยในระหว่างการอำลาแสวงบุญ ฮัจญ์สุดท้ายของมูฮัมหมัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งข้อ 281 ในบทนี้เชื่อกันว่าเป็นกลอนสุดท้ายของคัมภีร์อัลกุรอานที่จะเปิดเผยในวันที่ 10 ของ Dhul al Hijjah 10 AH เมื่อมูฮัมหมัดอยู่ระหว่างการประกอบพิธีฮัจญ์ครั้งสุดท้ายและเพียง 80 หรือ 90 วันเท่านั้น ต่อมาเขาเสียชีวิต

Surah al-Baqarah (อัลกุรอาน) กำชับให้ผู้ศรัทธาถือศีลอดในช่วงเดือนรอมฎอน

เป็นบทที่ยาวที่สุดในคัมภีร์อัลกุรอานและได้รับการเปิดเผยในช่วงเวลาอันยาวนาน มันคือเมดินีไลต์ซูราห์ที่เกี่ยวข้องกับมุนาฟิคุน (Munaafiqoon) และคำสั่งที่เกี่ยวข้องกับเรื่องต่างๆ

ประกอบด้วยหลายโองการที่มีคุณธรรมเช่นสี่ข้อแรกและสามข้อสุดท้ายและกลอนพิเศษแห่งบัลลังก์ (Aayatul Kursi) มีรายงานว่า Hazrat Muhammad (PBUH) ได้กล่าวว่า

“ อย่าเปลี่ยนบ้านของคุณให้กลายเป็นหลุมศพ แท้จริงซาตานไม่ได้เข้ามาในบ้านที่สุรัตอัลบาการาห์ถูกอ่าน” [มุสลิม Tirmidhi / Tirmizi, Musnad Ahmed]

Ad-Darimi บันทึกด้วยว่า Ash-Sha`bi กล่าวว่าอับดุลเลาะห์บิน Mas`ud กล่าวว่า "ใครก็ตามที่ท่องสิบ Ayat จาก Surat Al-Baqarah ในคืนนั้นซาตานจะไม่เข้าบ้านของเขาในคืนนั้น (อายาตทั้งสิบนี้คือ ) สี่จากจุดเริ่มต้น Ayat Al-Kursi (255) สอง Ayat ต่อไปนี้ (256-257) และสาม Ayat สุดท้าย

Surah กล่าวถึงหัวข้อต่างๆมากมายรวมถึงกฎหมายจำนวนมากและเล่าเรื่องราวของอดัมอิบราฮิมและมูซาอีกครั้ง ประเด็นสำคัญคือแนวทาง: เรียกร้องให้คนต่างศาสนา (Al-Mushrikeen) และชาวยิวในเมดินายอมรับอิสลามและเตือนพวกเขาและคนหน้าซื่อใจคด (Munafiqun) ถึงชะตากรรมที่พระเจ้าเคยมาเยือนในอดีตเกี่ยวกับผู้ที่ไม่เชื่อฟังเสียงเรียกร้องของเขา

เรื่องราวในบทนี้ได้รับการบอกเล่าเพื่อช่วยให้ผู้อ่านเข้าใจแนวคิดทางเทววิทยาเกี่ยวกับความจริงในศาสนาอิสลาม

Surah Baqarah ยังกล่าวถึงคุณสมบัติสามประการของผู้ที่เกรงกลัวพระเจ้า (Al-Muttaqin) นั่นคือผู้ที่ครอบครอง Taqwa: 1) พวกเขาเชื่อในสิ่งที่มองไม่เห็น ศรัทธาคือการเชื่อและยอมรับบางสิ่งที่เรามองไม่เห็นเช่นการไว้วางใจในมูฮัมหมัดและอัลกุรอาน เชื่อทุกสิ่งที่เป็นส่วนหนึ่งของอิมานเทวดาพรหมลิขิต ฯลฯ 2) พวกเขาตั้งละหมาด (ละหมาดหรือนะมาซ) สัญญาณสำคัญของคนที่มี Taqwa คือพวกเขาทำละหมาด / Salaah “ การจัดตั้ง” Salaah กำลังปฏิบัติตามข้อกำหนดภายในด้วยความรู้สึกในหัวใจและปฏิบัติตามข้อกำหนดจากภายนอก (วูดูองค์ประกอบบังคับ (Fard) ซุนนะฮฺการท่องด้วยตัจญ์วิดเป็นต้น) และรู้สึกเชื่อมโยงกับอัลลอฮ์ ในประเพณีหรือสุนัตมุฮัมมัดกล่าวว่า“ การละหมาดคือ Mi’raaj ของ Mu’min” และใน Mi’raaj เขาพูดกับอัลลอฮ์ (ใน Surah ก่อนหน้า Surah Al Baqarah เช่น Surah Fatiha ชาวมุสลิมเชื่อว่ามีการสนทนากับอัลเลาะห์) 3) พวกเขาใช้จ่ายจากสิ่งที่อัลลอฮฺประทานให้เนื่องจากนี่เป็นรูปแบบหนึ่งของการเคารพภักดีเช่นกัน - ถือเป็นการเคารพภักดีทางการเงิน การใช้จ่ายในทางของพระเจ้า (เช่นการให้ Sadaqah) คือการใช้จ่ายจากสิ่งที่ชาวมุสลิมเชื่อว่าอัลลอฮฺประทานให้แก่พวกเขา Sadaqah มาจาก "Sidq" ซึ่งแปลว่า "จริง" ตามที่แสดงให้เห็นถึงความจริงของ Imaan ของชาวมุสลิม

ข้อ 8-20 ใน Surah Al Baqarah หมายถึงคนหน้าซื่อใจคด (Munafiqun) ในช่วงเมคคานของมูฮัมหมัดมีสองกลุ่มคือผู้ศรัทธาและมุชรีกีน (ผู้ที่ไม่เชื่อ) อย่างไรก็ตามหลังจากฮิจเราะห์ (อพยพไปยังเมดินา) มูฮัมหมัดต้องรับมือกับการต่อต้านของผู้ที่เข้ารับอิสลามอย่างเปิดเผยในขณะที่วางแผนต่อต้านชาวมุสลิมอย่างลับๆ ผู้นำของพวกเขาคืออับ - อัลเลาะห์อิบันอุบัยย์ซึ่งกำลังจะได้รับการสวมมงกุฎเป็นกษัตริย์ก่อนที่มูฮัมหมัดจะมาถึงเมดินา คนหน้าซื่อใจคดได้รับประโยชน์จากชาวมุสลิมในขณะที่ไม่สูญเสียการตั้งภาคีกับผู้ปฏิเสธศรัทธา