Kitab Mukhtasar Jamiul Ulum

มีหะดีษของหนังสือมุกห์ตาซาร์ จามิอุล อุลุม ซึ่งสามารถใช้เป็นข้อมูลอ้างอิงได้

หนังสือ Mukhtasar Jamiul Ulum กล่าวถึงสุนัตและเนื้อหากล่าวถึงความตั้งใจ

ความหมายของความตั้งใจ

เจตนาผิด ที่อยู่ผิด การปฏิบัติบูชาจะไม่ถูกยอมรับเว้นแต่จะตรงตามเงื่อนไขสองประการ คือ ความจริงใจและอิติบาอฺ ความจริงใจเกี่ยวข้องกับการปฏิบัติของหัวใจคือความตั้งใจ ในขณะที่อิตติบาเกี่ยวข้องกับการปฏิบัติ dzahir ไม่ว่าจะเป็นไปตามคำแนะนำของท่านศาสดา sallallaahu 'alaihi wa sallam ในการเคารพบูชาหรือไม่ กล่าวอีกนัยหนึ่ง เจตนาที่จริงใจเป็นตัวชี้วัดของการบูชาด้วยหัวใจ และอัครสาวกอิตติบาอูร์เป็นตัวชี้วัดของการบูชาทางจิตวิญญาณ

หลายคนหลังจากรู้ความจริงแล้ว รู้ว่าอันไหนเป็นสุนนะฮฺและอันไหนเป็นบิดอะห์ พวกเขากระตือรือร้นที่จะปรับปรุงการปฏิบัติซะฮีรของพวกเขาเพื่อให้ตรงกับท่านศาสดา sallallaahu 'alaihi wa sallam ในด้านการกุศล ไม่มีการปฏิเสธว่านี่คือแนวทางปฏิบัติที่ดี แต่น่าเสียดายที่เรามักให้ความสำคัญกับปัญหาที่เกี่ยวข้องกับหัวใจน้อยลง นั่นคือ ความตั้งใจ เราจึงหยิบยกหัวข้อนี้มาไว้ในฉบับนี้

ความหมายของความตั้งใจ

ความตั้งใจ (ความตั้งใจ) ในภาษาหมายถึง อัลคัชดู (ตั้งใจ) และ อัลอิราดาห์ (ความปรารถนา) หรืออีกนัยหนึ่ง กอชดุล คูลูบ วา อิราดาตูฮู (ความตั้งใจและความปรารถนาของหัวใจ) ในขณะที่คำจำกัดความของความตั้งใจนั้นอธิบายโดย Shaykh Abdurrahman bin Nashir ในฐานะ Sa'di เขากล่าวว่า "ความตั้งใจคือความตั้งใจในการทำความดีเพื่อเข้าใกล้อัลลอฮ์มากขึ้น เพื่อแสวงหาความพอใจและผลตอบแทนจากพระองค์" (Bahjah Quluubil Abraar wa Qurratu 'Uyuunil Akhyaar Syarah Jawaami'ul Akhbar p. 5)

Shaykh Shalih bin Abdul Aziz Alu Shaykh อธิบายว่ามีความตั้งใจสองประเภทในแง่ของนักวิชาการ:

เจตนาที่เกี่ยวข้องกับการบูชา. นี่คือคำที่ผู้เชี่ยวชาญฟิกฮ์ในกฎหมายต่างๆ กล่าวถึง เมื่อพวกเขากล่าวว่า "เงื่อนไขแรก: ความตั้งใจ" สิ่งที่พวกเขาหมายถึงคือความตั้งใจสำหรับการนมัสการที่แยกการนมัสการหนึ่งออกจากอีกที่หนึ่ง ตัวอย่างเช่น แยกการละหมาดออกจากการถือศีลอด และแยกการละหมาดภาคบังคับออกจากการละหมาดสุนนะฮฺ

เจตนาที่เกี่ยวข้องกับการบูชาถูกส่งไปยัง ความตั้งใจด้วยความเข้าใจนี้มักเรียกว่าจริงใจ (Syarah Al Arba'in An Nawawiyyah fil Ahadith Ash Shahihah an Nabawiyyah –Majmu'atul Ulama'- p.31-32)