ТИҶОРАТ ДАР ДИНИ ИСЛОМ

Қонунҳои тиҷорат дар дини ислом

Инсон ин махлуқи баргузида аз ҷониби Аллоҳ (ҷалла ҷалолаҳу) ва муташаккил аз рӯҳу ҷисм беҳуда офарида нашудааст, балки ба хотири ҳадафи воло ва шариф, қи ҳамон ибодату бандагӣ мебошад, халқ шудааст.

Ҳамчунин барои иҷрои шариати илоҳӣ дар зиндагияш ва саъй дар ҷиҳати ҷалби ризояти Аллоҳ (ҷ.ҷ.), ки ӯро ғарқ дар неъматҳои бешумори кӯчаку бузургаш гардонида, офарида шудааст. Аммо агар неъматҳо дар ростои ризояти Парвардигор ба кор гирифта нашавад ва дар роҳи маъсияти Аллоҳ (ҷ.ҷ.) истифода шавад, ниёз ба тавбаву бозгашт аст, то пас аз он шахси тавбакунанда бидонад, ки чӣ қадар назди Худованди мутаол боарзиш аст ва ба мизони муҳаббати Парвардигор нисбат ба бандае, ки ба сӯи ӯ боз мегардад ва ҷиҳати касби ризояташ талош мекунад, пай бибарад.