Uganda Constitution

Czytaj Konstytucję Ugandy offline w swoim telefonie

Uganda Constitution 1995 Offfline

Pierwsza konstytucja Ugandy była wytworem ugandyjskiej konferencji konstytucyjnej i weszła w życie w momencie uzyskania niepodległości (9 października 1962 r.). Przewidywał system demokracji parlamentarnej oparty na nadrzędności konstytucyjnej [1]. Zapewniał złożony system decentralizacji w Ugandzie: Królestwo Bugandy uzyskało szczególnie silne uprawnienia samorządowe; Królestwa Bunyoro, Tooro i Ankole oraz Terytorium Busoga również uzyskały status „krajów federalnych” i otrzymały pozwolenie na zachowanie własnych organów ustawodawczych; podczas gdy pozostałe dzielnice i terytorium Mbale były kontrolowane bezpośrednio przez rząd centralny. [1] Konstytucja z 1962 r. Przewidywała bezpośrednie wybieranie większości członków parlamentu. Jedynym wyjątkiem od tej reguły była Buganda, gdzie deputowani byli wybierani przez kolegium elektorów składające się z członków Lukiiko (parlamentu lokalnego na szczeblu niższym niż Buganda).

Konstytucja z 1962 r. Była zmieniana trzykrotnie: po pierwsze, i co najważniejsze, została zmieniona w 1963 r., Aby zastąpić królową Elżbietę II (reprezentowaną przez gubernatora generalnego Ugandy, Sir Waltera Couttsa) jako głowę państwa, pełniącą głównie ceremonialne funkcje prezydenta. i wiceprezydent, czyniąc Ugandę de facto republiką; w 1964 r. został zmieniony, aby wprowadzić drobne zmiany do daty rozwiązania Zgromadzenia Ustawodawczego Królestwa Tooro; aw styczniu 1965 r. został po raz trzeci i ostatni poprawiony, aby nadać skutek w wyniku referendum w utraconych hrabstwach.

W latach 1963–1966 Uganda była nazywana „suwerennym państwem Ugandy” ze względu na silny element monarchiczny w ugandyjskiej strukturze konstytucyjnej.

Uwaga: ta aplikacja jest przeznaczona wyłącznie do celów edukacyjnych.