Sultan Salahuddin Ayubi Urdu

Sultan Salahuddin Ayubi - Wielki wojownik imperium islamsko-osmańskiego

Sultan Salahuddin Ayubi - Wielki Wojownik Islamu

U szczytu swojej potęgi, jego sułtanat obejmował Egipt, Syrię, Górną Mezopotamię, Hejaz, Jemen i inne części Afryki Północnej.

Oto historyczna historia słynnego muzułmańskiego dowódcy, sułtana Salahuddina Ayubiego. Był prawdziwym muzułmaninem i wielkim zdobywcą.

An-Nasir Salah ad-Din Yusuf ibn Ayyub (arab. صلاح الدين يوسف بن أيوب / ALA-LC: Ṣalāḥ ad-Dīn Yūsuf ibn Ayyūb; kurdyjski: سەلاحەدینی ئەيوب / ALA-LC. -Din lub Saladyn (/ ˈsælədɪn /; 1137-04 marca 1193) był pierwszym sułtanem Egiptu i Syrii oraz założycielem dynastii Ayyubid. Sunnici muzułmanie pochodzenia kurdyjskiego. Saladyn poprowadził muzułmańską kampanię wojskową przeciwko państwom krzyżowców w Lewancie. Podczas swojego panowania Saladyn był opisywany jako de facto kalif islamu [8] [9], a u szczytu jego potęgi jego kalifat obejmował Egipt, Syrię, Górną Mezopotamię, Hejaz, Jemen i inne części Afryki Północnej.

Pierwotnie wysłano go do Egiptu Fatymidów w 1164 roku wraz ze swoim wujem Shirkuhem, generałem armii Zengidów, na rozkaz ich lorda Nur ad-Dina, aby pomóc przywrócić Shawar jako wezyra nastoletniego kalifa Fatymidów al-Adida. Po przywróceniu tego ostatniego doszło do walki o władzę między Shirkuh i Shawar. W międzyczasie Saladyn wspiął się w szeregi rządu Fatymidów dzięki swoim sukcesom militarnym przeciwko atakom krzyżowców na jego terytorium i osobistej bliskości z al-Adidem. Po zamordowaniu Shawara i śmierci Shirkuha w 1169 r. Al-Adid mianował wezyra Saladyna, rzadką nominację sunnickiego muzułmanina na tak ważne stanowisko w kalifacie Isma'ili Szyic. Podczas swojej kadencji jako wezyra Saladyn zaczął podważać establishment Fatymidów, a po śmierci al-Adida w 1171 r. Zniósł kalifat Fatymidów i przywrócił lojalność kraju do sunnickiego kalifatu Abbasydów z Bagdadu.

W następnych latach prowadził wyprawy przeciwko krzyżowcom w Palestynie, zlecał udany podbój Jemenu i odpierał bunty sprzyjające Fatymidom w Górnym Egipcie. Niedługo po śmierci Nur ad-Dina w 1174 r. Saladyn rozpoczął podbój Syrii, pokojowo wkraczając do Damaszku na prośbę jej gubernatora. Do połowy 1175 r. Saladyn podbił Hamę i Homs, zapraszając do wrogości innych lordów Zengidów, oficjalnych władców różnych regionów Syrii. Wkrótce potem pokonał armię Zengidów w bitwie pod rogami Hamy, a następnie został ogłoszony „sułtanem Egiptu i Syrii” przez kalifa Abbasydów al-Mustadi. Saladyn dokonał dalszych podbojów w północnej Syrii i Dżazirze, unikając dwóch zamachów na życie ze strony asasynów, po czym wrócił do Egiptu w 1177 r., Aby rozwiązać problemy. Do 1182 roku Saladyn zakończył podbój muzułmańskiej Syrii po zdobyciu Aleppo, ale ostatecznie nie zdołał przejąć twierdzy Zengidów w Mosulu.

Pod dowództwem Saladyna armia Ajjubidów pokonała krzyżowców w decydującej bitwie pod Hattin w 1187 r., A następnie wyrwała kontrolę nad Palestyną - w tym nad miastem Jerozolimą - krzyżowcom, którzy podbili ten obszar 88 lat wcześniej. Chociaż Królestwo Krzyżowców w Jerozolimie istniało do końca XIII wieku, jego klęska pod Hattin była punktem zwrotnym w konflikcie z muzułmańskimi potęgami regionu. Saladyn zmarł w Damaszku w 1193 roku, oddając swoim poddanym znaczną część swojego majątku osobistego. Został pochowany w mauzoleum sąsiadującym z meczetem Umajjadów. Saladyn stał się wybitną postacią w kulturze muzułmańskiej, arabskiej, tureckiej i kurdyjskiej i często opisywano go jako najsłynniejszego Kurda w historii.

Podziel się tym i oceń nas.