Pengantar Ekonomi Syariah

Omówiono formy stosowania pojęć islamu, zwłaszcza działalność gospodarczą

Omówiono formy stosowania pojęć islamskich, zwłaszcza działalność gospodarczą, a także omówiono termin szariat, który jest powszechnym słowem krążącym wśród społeczności muzułmańskich od początków islamu, ale to, czego używali, to zawsze syara'i (liczba mnoga) nie szariat (forma mufrad).

Historia pokazuje, że ludzie, którzy właśnie nawrócili się na islam i przybyli do Proroka z różnych części Półwyspu Arabskiego, prosili Proroka, aby przysłał do nich kogoś, kto nauczałby islamu syara'i.[1] Tymczasem termin szariat prawie nigdy nie był używany we wczesnych dniach islamu.

Wraz z rozwojem znaczenia termin szariat został wprowadzony ze zmianą znaczenia, która zawęziła się, aby nadać specjalne znaczenie, a mianowicie „prawo islamskie” w przeszłości.

Szariat to arabskie słownictwo, które dosłownie oznacza „źródło wody” lub „źródło życia”[2], w Mukhtar al-Sihah jest to wyrażone w następujący sposób:[3] Szariat jest źródłem wody i jest celem dla ludzi kto będzie pił. Szariat jest również czymś, co zostało ustanowione przez Allaha swt. Jego sługom w formie religii, która została im przepisana.

Arabowie stosowali to określenie zwłaszcza do szlaków prowadzących do stałych i wyraźnie oznakowanych koryt wodnych. Zatem słowo to oznacza wyraźnie widoczną ścieżkę lub „autostradę”, którą należy podążać.[4] reklamy

Koran używa słów syirah i szariat w znaczeniu religii lub jasnej ścieżki, którą Bóg wskazał ludzkości. Szariat jest często używany jako synonim słów din i millah, które oznaczają wszystkie zasady pochodzące od Allaha SWT. zawarte w Koranie i hadisach, które są qat'I lub czystym tekstem.

Natomiast rozumienie islamskiego szariatu według Mahmuda Syaltuta jest następujące: szariat według języka to miejsce odwiedzane lub przeznaczone przez ludzi i zwierzęta do picia wody.

Zgodnie z terminem, prawa i zasady Allaha są przepisane dla Jego sług i ich relacji z innymi ludźmi. Tutaj znaczenie jest rozumiane w terminach, mianowicie szariat odnosi się do prawa, które zostało wprowadzone przez Koran i Jego Wysłannika, więc to, co zostało uzgodnione przez przyjaciół praw, które nie nadeszły w ich sprawach, było czymś z tekst Koranu lub Sunny. Następnie prawo zostaje nasycone idżtihadem i wchodzi do pokoju idżtihadu, aby ustanowić prawo za pośrednictwem kias, karinah, znaków i argumentów.

Podczas gdy szariat według Salama Madkura: tasyrik jest znaną wymową słowa szaria, które wśród znaczeń Arabów jest prostą ścieżką i jest używane przez islamskich prawników jako nazwa praw, które Allah ustanowił dla swoich sług i wylał za wstawiennictwem Jego Wysłannika, aby z pełną wiedzą wykonywali zarówno te prawa, które dotyczą czynów lub aqidah, jak i moralności i moralności i nazywa się znaczeniem tego zdania tasyrik, które oznacza tworzenie praw i ustanawianie Jego zasad, a następnie tasyrik w tym znaczeniu to stanowienie praw niezależnie od tego, czy prawa te wywodzą się z religii i nazywane są tasyrik samawi, czy z ludzkich działań i ich myśli nazywane są tasyrik wa'i.[6]

Definicja zaproponowana przez Szaltuta wyraźnie oddziela religię od szariatu. Według niego religia (islam) składa się z dwóch głównych nauk, a mianowicie wyznania wiary i szariatu. Gdzie szariat jest bardziej poświęcony kwestii amaliah. Co więcej, nadal według Szaltuta aspekt aqidah jest podstawą, na której rośnie i rozwija się szariat, podczas gdy szariat jest czymś, co musi wyrosnąć z tej aqeedah.