Changiz Khan

Life of Tamujin - Czyngis-chan - Rise Of Mongol Empire (Imperium Osmańskie)

Life of Tamujin - Czyngis-chan - Rise Of Mongol Empire (Imperium Osmańskie)

Czyngis-chan] mongolski. 1162 - 18 sierpnia 1227 roku, urodzony Temüjin, był założycielem i Wielkim Khanem (Cesarzem) Imperium Mongolskiego, które po jego śmierci stało się największym przyległym imperium w historii.

Doszedł do władzy, łącząc wiele koczowniczych plemion Azji Północno-Wschodniej. Po założeniu Imperium i ogłoszeniu go „Czyngis-chanem”, rozpoczął najazdy mongolskie, które podbiły większość Eurazji. Kampanie rozpoczęte za jego życia obejmują kampanie przeciwko dynastiom Qara Khitai, Kaukazu i Khwarazmian, Western Xia i Jin. Kampaniom tym często towarzyszyły masowe masakry ludności cywilnej - zwłaszcza na ziemiach kontrolowanych przez Khwarazmian i Western Xia. Pod koniec życia imperium mongolskie zajęło znaczną część Azji Środkowej i Chin.

Zanim umarł Czyngis-chan, wyznaczył Ögedei Khana na swojego następcę i podzielił jego imperium na chanaty wśród swoich synów i wnuków. Zmarł w 1227 roku po pokonaniu zachodniej Xia. Został pochowany w nieoznaczonym grobie gdzieś w Mongolii. Jego potomkowie rozszerzyli imperium mongolskie na większą część Eurazji, podbijając lub tworząc państwa wasalne we wszystkich współczesnych Chinach, Korei, na Kaukazie, w Azji Środkowej i znacznej części współczesnej Europy Wschodniej, Rosji i Azji Południowo-Zachodniej. Wiele z tych inwazji powtórzyło wcześniejsze masowe rzezie lokalnych populacji. W rezultacie Czyngis-chan i jego imperium mają okropną reputację w lokalnych historiach.

Oprócz osiągnięć militarnych Czyngis-chan rozwinął także imperium mongolskie na inne sposoby. Zdecydował o przyjęciu pisma ujgurskiego jako systemu pisma imperium mongolskiego. Praktykował także merytokrację i zachęcał do tolerancji religijnej w imperium mongolskim, jednocząc koczownicze plemiona Azji Północno-Wschodniej. Współcześni Mongołowie uważają go za ojca założyciela Mongolii.

Chociaż znany z brutalności swoich kampanii i przez wielu uważany za ludobójczego władcę, Czyngis-chan jest również znany z doprowadzenia Jedwabnego Szlaku do jednego spójnego środowiska politycznego. Przyniosło to komunikację i handel z Azji Północno-Wschodniej do muzułmańskiej Azji Południowo-Zachodniej i chrześcijańskiej Europy, poszerzając horyzonty wszystkich trzech obszarów kulturowych.

Główny artykuł: taktyka i organizacja wojsk mongolskich

Rekonstrukcja bitwy mongolskiej

Czyngis-chan pokładał absolutne zaufanie w swoich generałach, takich jak Muqali, Jebe i Subutai, i uważał ich za bliskich doradców, często przedłużając im te same przywileje i zaufanie, które są zwykle zarezerwowane dla bliskich członków rodziny. Pozwolił im na samodzielne podejmowanie decyzji, gdy rozpoczęli kampanie daleko od stolicy imperium mongolskiego Karakorum. Muqali, zaufany porucznik, otrzymał dowództwo sił mongolskich przeciwko dynastii Jin, podczas gdy Czyngis-chan walczył w Azji Środkowej, a Subutai i Jebe mogli ścigać się z Wielkim nalotem na Kaukaz i Rusię Kijowską, pomysł, który przedstawili do Khagana z własnej inicjatywy. Zapewniając swoim generałom dużą autonomię w podejmowaniu decyzji dowodzenia, Czyngis Chan oczekiwał również od nich niezachwianej lojalności.

Wojska mongolskie odnosiły również sukcesy w oblężeniu, odcinając zasoby dla miast i miasteczek, kierując niektóre rzeki, zabierając jeńców wroga i prowadząc ich przed wojskiem oraz przyjmując nowe pomysły, techniki i narzędzia od ludzi, których podbili, szczególnie w zatrudnianie muzułmańskich i chińskich silników oblężniczych oraz inżynierów, aby pomóc mongolskiej kawalerii w zdobywaniu miast. grupy z dala od większej grupy i bronił pozycji przed zasadzką i kontratakiem.

Innym ważnym aspektem organizacji wojskowej Czyngis-chana była droga komunikacyjna i dostawcza, czyli Yam, zaadaptowana z wcześniejszych chińskich modeli. Czyngis-chan poświęcił temu szczególną uwagę, aby przyspieszyć gromadzenie wywiadu wojskowego i oficjalnej komunikacji. W tym celu w całym imperium powstały stacje Yam.