رواية الابله

De idioot, deel één en twee

Dostojevski wordt beschouwd als een van de grootste schrijvers van de roman. Zijn werken onderscheiden zich door hun vermogen om te vertellen dat de lezer aantrekt, en door hun sterke uitdrukking van het interieur van de menselijke ziel. Hij drukte dit uit in de titels van zijn romans die beschrijf de mens in zijn verschillende houdingen en gedragingen: de gokker - de tiener - vernederd vernederd - misdaad en straf - idioot...

De roman "The Idiot" is een van de meest expressieve voorbeelden van Dostojevski's vermogen om in het binnenste van de menselijke ziel te kijken. Deze "idioot" is een prins, uit de lijn van prinsen die bekend is in de geschiedenis van Rusland, maar zijn karakter en zijn levenspad lijkt helemaal niet op die prinsen die bevelen en gehoorzamen. Hij is eerder een eenvoudige, vriendelijke persoon wiens genegenheid kan worden opgewekt en beïnvloed door simpelweg tederheid te uiten of behoefte, verdriet of verdriet te uiten... Daarom lijkt hij een "idioot" in de ogen van de samenleving.

"Waarom creëert de natuur dan de beste mensen om om te lachen?...

Ik heb niemand bedorven..Ik wilde leven voor het geluk van alle mensen..om de waarheid te ontdekken en te verspreiden..

Wat was het resultaat? niets! Het resultaat was dat je me veracht, dit is het bewijs dat ik een idioot ben."

In deze termen spreekt prins Myshkin over zichzelf, die ziel die zwak lijkt in het aangezicht van menselijke tirannie, dwaas in het aangezicht van sluwheid, eenvoudig in het aangezicht van trots, roddelend in het aangezicht van hypocrisie, kwetsbaar in het aangezicht van onrecht. Prachtig, sterk en in staat tot gevoelens van goedheid, liefde en vriendschap.

"The Idiot" is een van Dostojevski's grote humanistische modellen.

Dit boek is geschreven door Fjodor Dostojevski en de rechten van het boek zijn voorbehouden aan de eigenaar