Sultan Jalaluddin

سلطان جلال الدین خوارزم- جلال ‌الدین -مدیرمان جلول الدین-امپراتوری عثمانی

سلطان جلال الدین خوارزم در مقابل چنگیز خان / جلال الدین خوارزم شاه از رودخانه سند عبور می کند

جلال الدین مینگبورنو (نام کامل: جلال الدنیا و الدین ابوالمظفر منگوبردی بن محمد) ، منگوبردی یا منگوبارنی (ترکی به معنای "خدادادی") ، معروف به جلال الدین دین خوارزمشاه (جلال الدین خوارزم) شاه) ، آخرین حاکم امپراتوری خوارزمیان از خاندان آنوشتگین بود. وی توسط همسر ترکمنش آیچیچک پسر بزرگ علا hisالدین محمد دوم بود.

هنگامی که معلوم شد چنگیز خان به سمت خوارزم در حال حرکت است ، جلال الدین از پدرش خواست که در یک نبرد سرنوشت ساز در نزدیکی سیر دریا با مغولان دیدار کند. با این حال ، محمد دوم به قلعه های مستحکم خود اعتماد کرد و نیروهای خود را جمع نکرد و آنها را به جای آن در میان شهرهای بزرگ امپراتوری خود تقسیم کرد. در همین حال ، مغولها به سرعت یکی پس از دیگری از شهرها را تصرف کردند. در آغاز سال 1220 بخارا سقوط کرد و به دنبال آن سمرقند آمد. محمد شروع به عقب نشینی به غرب کرد ، و پس از یک سری نبردهای ناموفق ، با تعدادی سرباز و پسرانش ماند. ارتش عظیم و بی نظیر خوارزمیان قادر به شکست دشمن نبود ، که از نظر تعداد بسیار کمتر بود.

افسانه ها حاکی از آن است که محمد ، که به علت بیماری سخت به دریای خزر گریخته بود ، پسران خود: جلال الدین ، ​​آقشاه و ازلاغ خان را جمع کرد و اعلام کرد که جلال الدین را به عنوان وارث تاج و تخت منصوب کرد ، زیرا فقط او می توانست مقابله با دشمن. احضار فرزندان کوچکتر به اطاعت ، شمشیر خود را به کمربند جلال الدین آویخت. چند روز بعد ، محمد درگذشت و جلال الدین را خوارزمشاه خواندند.

جلال الدین مینگبورو در پی شکست پدرش ، علا adالدین محمد دوم از چنگیز خان در سال 1220 ، به قدرت رسید و با نیروهای خوارزم باقی مانده عقب نشینی کرد ، در حالی که توسط ارتش مغول تعقیب می شد و در جنگ پروان ، شمال کابل ، مغولان را شکست داد.

جلال الدین به دلیل حمله مغول ، اخراج سمرقند و خلوت توسط متحدان افغان خود ، مجبور به فرار به هند شد. اما در رود سند ، مغولان او را گرفتند و نیروهای او را به همراه هزاران پناهنده در جنگ سند ذبح کردند. وی فرار كرد و به سلطنت دهلی پناهنده شد ، اما ایلتوتمیش با احترام به رابطه با خلفای عباسی ، این كار را به او رد كرد. شهرهای هرات ، غزنی و مرو به دلیل مقاومت یا عصیان وی توسط مغول ویران و قتل عام شدند.