Psalm 88

مزمور عالی

1 (یک ترانه یا مزمور برای پسران کوراه ، به موسیقیدان ارشد بر محلات لاتوت ، ماسکیل همان عزرایت.) ای خداوند ، خدای من ، من شب و روز قبل از تو گریه کردم.

2 بگذار دعای من پیش تو بیاید: گوش خود را به فریاد من بپیچ.

3 زیرا روح من پر از دردسر است و زندگی من نزدیک به گور است.

4 من با کسانی که به درون گودال می روند ، شمرده می شوند. من مانند مردی هستم که هیچ نیرویی ندارد.

5 در میان مردگان آزاد شوید ، مانند قاتلانی که در قبر قرار دارند ، که دیگر از آنها یاد نمی کنید و آنها از دست شما بریده می شوند.

6 مرا مرا در پایینترین گودال ، در تاریکی ، در اعماق زمین قرار داده ای.

7 غضب تو به من سخت دروغ می گوید ، و مرا با تمام موج هایت آزار داده ای. سلح

8 آشنایی من را از من دور کرده ای. تو من را نسبت به آنها نفرت زدی: من تعطیل هستم و نمی توانم بیرون بیایم.

9 چشم من بر اثر رنج عزا می شود: خداوند ، من روزانه به تو زنگ می زنم ، دستانم را به سمت تو دراز کرده ام.

10 آیا می خواهید شگفتی های مردگان را نشان دهید؟ آیا مردگان ظاهر می شوند و تو را ستایش می کنند؟ سلح

11 آیا محبت شما در قبر اعلام می شود؟ یا وفاداری شما در تخریب؟

12 آیا باید شگفتی های شما در تاریکی شناخته شود؟ و عدالت تو در سرزمین فراموشی؟

13 اما ای خداوند ، به تو گریه کردم. و صبح نماز من از تو جلوگیری می کند.

14 خداوند ، چرا روح من را رها می کنی؟ چرا صورتت را از من پنهان می کنی؟

15 من از جوانی رنج می برم و آماده مرگ هستم. در حالی که از وحشت تو رنج می برم ، پریشان می شوم.

16 خشم شدید شما بر من می رود. وحشت تو مرا قطع کرده است.

17 آنها هر روز مثل آب به اطراف من می آمدند. آنها مرا با هم دلسوز کردند.

18 عاشق و دوست را از من دور کردی و آشنایی من را به تاریکی می سپارد.