Табиатшиноси (синфи 1)

Tabiatshinosi (Xingfu 1)

Ҳамаи он чизҳое, ки мо мебинем ва моро иҳота

кардааст, олами атрофи мо номида мешавад. Мо бояд бо

олами атроф хуб шинос бошем ва онро омӯзем. Ҳамеша

кӯшиш намоем, ки олами атроф тозаю покиза бошад. Аз

неъматҳои он бояд оқилона истифода барем. Доим нисбат

ба табиати атроф муносибати ғамхорона дошта бошем.

Китоби дарсие, ки дар дасти шумост, ба омӯзиши

олами атроф бахшида шудааст. Омӯзиши он имконият

медиҳад, ки олами атрофро хуб дарк намоем ва нисбат ба он

муносибати дӯстона ва оқилона дошта бошем.

Хонандагони азиз, агар хоҳед, ки дар бораи муҳити атроф

бештар донед, бисёртар мушоҳида намоед. Барои пайдо

кардани ҷавоб аз дигарон пурсед. Доим зери шиори «Ман

мехоҳам донам» амал кунед.