योगासन योग आसन - Yoga Aasan

Đọc hoàn Yogasan và Pranayam योगासन व प्राणायाम trong Tiếng Hin-ddi

योग भारत और नेपाल में एक आध्यात्मिक प्रकिया को कहते हैं जिसमें शरीर, मन और आत्मा को एक साथ लाने (योग) का काम होता है. यह शब्द, प्रक्रिया और धारणा बौद्ध धर्म, जैन धर्म और हिंदू धर्म में ध्यान प्रक्रिया से सम्बंधित है. योग शब्द भारत से बौद्ध धर्म के साथ चीन, जापान, तिब्बत, दक्षिण पूर्व एशिया और श्री लंका में भी फैल गया है और इस समय सारे सभ्य जगत् में लोग इससे परिचित हैं.

इतनी प्रसिद्धि के बाद पहली बार 11 दिसंबर 2014 को संयुक्त राष्ट्र महासभा ने प्रत्येक बर्ष 21 जून को विश्व योग दिवस के रूप में मान्यता दी है. भगवद्गीता प्रतिष्ठित ग्रंथ माना जाता है. उसमें योग शब्द का कई बार प्रयोग हुआ है, कभी अकेले और कभी सविशेषण, जैसे बुद्धियोग, संन्यासयोग, कर्मयोग. वेदोत्तर काल में भक्तियोग और हठयोग नाम भी प्रचलित हो गए हैं. महात्मा गांधी ने अनासक्ति योग का व्यवहार किया है. पतंजलि योगदर्शन में क्रियायोग शब्द देखने में आता है. पाशुपत योग और माहेश्वर योग जैसे शब्दों के भी प्रसंग मिलते है. इन सब स्थलों में योग शब्द के जो अर्थ हैं वह एक दूसरे के विरोधी हैं परंतु इस प्रकार के विभिन्न प्रयोगों को देखने से यह तो स्पष्ट हो जाता है, कि योग की परिभाषा करना कठिन कार्य है. परिभाषा ऐसी होनी चाहिए जो अव्याप्ति और अतिव्याप्ति दोषों से मुक्त हो, योग शब्द के वाच्यार्थ का ऐसा लक्षण बतला सके जो प्रत्येक प्रसंग के लिये उपयुक्त हो और योग के सिवाय किसी अन्य वस्तु के लिये उपयुक्त न हो.

योग के करने की क्रियाओं व आसनो को योगासन कहते है. संसार की प्रथम पुस्तक ऋग्वेद में कई स्थानों पर यौगिक क्रियाओं के विषय में उल्लेख मिलता है.

प्राणायाम

योग, योगासन साधना के आठ अंग हैं, जिनमें प्राणायाम चौथा सोपान है. अब तक हमने यम, नियम तथा योगासन के विषय में चर्चा की है, जो हमारे शरीर को ठीक रखने के लिए बहुत आवश्यक है.

प्राणायाम के बाद प्रत्याहार, ध्यान, धारणा तथा समाधि मानसिक साधन हैं. प्राणायाम दोनों प्रकार की साधनाओं के बीच का साधन है, अर्थात् यह शारीरिक भी है और मानसिक भी. प्राणायाम से शरीर और मन दोनों स्वस्थ एवं पवित्र हो जाते हैं तथा मन का निग्रह होता है.

Yoga (tiếng Phạn, योग) là một nhóm các thực hành về thể chất, tinh thần và tâm linh hoặc các ngành có nguồn gốc ở Ấn Độ cổ đại. Có một loạt rộng rãi các trường yoga, tập quán, và mục tiêu [2] trong Ấn Độ giáo, Phật giáo, và Jainism. Trong số các loại nổi tiếng nhất của yoga là Hatha yoga và Raja yoga.

Nguồn gốc của yoga, yogasan đã được suy đoán cho đến nay trở lại truyền thống pre-Vệ Đà của Ấn Độ; nó được đề cập trong Rigveda, nhưng nhiều khả năng phát triển xung quanh các thế kỷ thứ sáu và thứ năm TCN, trong phong trào khổ hạnh và śramaṇa cổ của Ấn Độ. Các niên đại của văn bản sớm nhất mô tả yoga thực hành là không rõ ràng, varyingly ghi có vào Hindu Upanishads. [10] Kinh điển Yoga của Patanjali ngày từ nửa đầu của thiên niên kỷ CE 1, nhưng chỉ trở nên nổi tiếng ở phương Tây trong thế kỷ 20. Hatha yoga văn bản xuất hiện vào khoảng thế kỷ thứ 11 có nguồn gốc trong tantra.

guru yoga từ Ấn Độ sau đó giới thiệu yoga về phía tây, sau sự thành công của Swami Vivekananda trong cuối thế kỷ 19 và đầu thế kỷ 20. Trong những năm 1980, yoga trở nên phổ biến như một hệ thống bài tập vật lý trên khắp thế giới phương Tây. Yoga trong truyền thống Ấn Độ, tuy nhiên, là nhiều hơn tập thể dục; nó có một lõi thiền và tinh thần. Một trong sáu trường chính thống lớn của Ấn Độ giáo cũng được gọi là Yoga, trong đó có nhận thức luận và siêu hình học của riêng mình, và có liên quan chặt chẽ với triết lý Hindu Samkhya.

Nhiều nghiên cứu đã cố gắng để xác định hiệu quả của yoga như một sự can thiệp bổ sung cho bệnh ung thư, tâm thần phân liệt, hen suyễn và bệnh tim. Kết quả của những nghiên cứu này đã được pha trộn và không phân thắng bại, với các nghiên cứu ung thư cho thấy không có gì để hiệu quả không rõ ràng, và những người khác cho thấy yoga có thể làm giảm yếu tố nguy cơ và hỗ trợ trong quá trình chữa bệnh tâm lý của bệnh nhân. Vào ngày 01 Tháng 12 năm 2016, yoga, yogasan được niêm yết bằng UNESCO công nhận là một di sản văn hóa phi vật thể.