THE THEORY OF MORAL SENTIMENTS

Adam Smith, 1759'da Ahlaki Duygular Teorisi'ni yayınladı.

Smith'in The Wealth of Nations (1776), Essays on Philosophical Subjects (1795) ve Lectures on Justice, Police, Revenue ve Arms (1763) gibi sonraki yazılarının etik, felsefi, psikolojik ve metodolojik ilkeler (ilk olarak 1896'da yayınlandı). Sempati ilkesi bu organın yerini alırken, Smith Shaftesbury, Hutcheson ve Hume'un "ahlaki duyu" geleneğinden koptu. Smith, bu ahlaki dürtülerin deneyimine "sempati" adını verdi. Diğer insanların tutkuları tarafından paylaşılan duyguydu. Bir izleyicinin izledikleri öznenin deneyimini yeniden oluşturmayı hayal ettiği yansıtma ilkesine göre çalışıyordu:

Başkalarının duygularını doğrudan deneyimleyemediğimiz için, benzer bir durumda nasıl hissedeceğimizi hayal edebilmemizin tek yolu, nasıl hissedeceğimizi hayal etmektir. Kardeşimiz hapiste olsa da biz rahat olduğumuz müddetçe duyularımız onun çektiği acıyı asla bize hissettirmeyecektir. Bizi asla kendi kişiliğimizin dışına taşımadılar ve asla yapamayacaklar, bu nedenle onun duyumlarının ne olduğu hakkında bir fikir edinmemizin tek yolu hayal gücümüzdür. Ek olarak, o öğretmen, biz onun yerinde olsaydık, bizim konumumuzu göstermekten başka bir şekilde bize yardım edemez.