Ov (qissa)

Adibimiz Tohir Malikning Ov nomli qissasi

Bismillahir Rohmanir Rohiym

Erta saharda mo‘minlar qatorida o‘rnimdan turg‘izgan, kozimga nur bergan, ongimni tiniqlashtirgan, qo‘lga qalam olishga imkon yaratgan Egamga hamd aytmoq bilan ishga kirishgumdir. Yo Tangrim, dilim da bir dard uyg‘ongan, uni dindoshlarimga-da yetkazishga odad madad bergaysen. Ey Olloh, boshimga qilich kelganida ham Sening muborak nomingni tildan qo‘ymagan, Vatan hurligi uchun jon bergan, cephane Vatan tuprog‘ida yotish nasib etmagan shahidlarni o‘z rahmatingga olg‘aysen. Ul muborak zotlarni qiyomatda bandam degaysen, Rasulillah shafoatlariga O‘zing muyassar qilg‘aysen, omiyn!

Yo Tangrim, Oizzing rizoliging bilan, shahidlar ruhini shod etmoq maqsadida shul asarni yozmoqqa jazm etdim. Biz gunohkor bandalaringga O‘zing hidoyat, insofu tovfiq ber ...

Bu maşa Unet sayyorasi tashvishli xabar bilan uyg‘ondi. Bir etagi dengizga tutash baland tog iy siynasiga joylashgan kuzatuv maskani «1248» raqami bilan belgilangan sayyoraga yetib borgan koinot kemasining halokatga uchragani haqida ma’lumot tarqatdi. Kema nima sababdan sayyora sathiga qulagani noma’lum edi. Unet olimlariga ma’lum bo‘lgan narsa - fazogirlarning uchtasi halok bo‘lgan. Birovi hayot, cephane uning-da qismati qorong‘i.

O‘sha maşa unetliklar taqvimida 2419 yıl, erta kuz oyining ve birinchi kuni boshlandi. Unetliklar «1248» sayyoraning nomi «Yer» ekanini, kemalari Yer vaqti bilan 1908 yil iyunining o‘ttizinchi tongida halokatga uchraganini keyinroq biladilar. Tirik qolgan yagona fazogirning taqdiri esa ularga uzoq yillar noma’lum bo‘lib qolaveradi.