भारतीय दण्ड संहिता Study Guide

Çalışma Kılavuzu भारतीय दण्ड संहिता 1860 (Hintçe Bharatiya Dand Sanhita IPC 1860)

Yasal Uyarı: Bu uygulama herhangi bir devlet kuruluşuna bağlı değildir veya onun temsilcisi değildir. Eğitim Amaçlı geliştirilmiş özel bir platformdur. Bu uygulama tarafından sağlanan hiçbir bilgi veya hizmet, herhangi bir hükümet yetkilisi tarafından onaylanmaz veya onaylanmaz. İçerik kaynağı: https://www.code.mp.gov.in/WriteReadData/Pdf/Act_1860_0045_Pdf_F689_Hindi.pdf

भारत भारतीय दण्ड संहिता (Hindistan Ceza Kanunu, IPC) भारत के अन्दर (जम्म) (bununla ilgili olarak) Bu çok önemli bir şey. bu bir gerçek. Bu çok önemli bir olay. । Bu çok önemli bir şey. Bu (RPC) लागू होती है।

Bu çok önemli bir şey. işte bu. इसके बाद इसमे समय-समय पर संशोधन होते रहे (विशेषक) ve bu çok önemli.) Bu çok önemli bir şey. bu çok önemli. Bu bir sorun değil. उपनिवेशों (बर्मा, श्रीलंका, मलेशिया, सिंगापुर, ब्रुनेई आदि) में भी लागू की गयी थी।.

Hindistan Ceza Kanunu (IPC), Hindistan'ın ana ceza kanunudur. Ceza hukukunun tüm maddi yönlerini kapsamayı amaçlayan kapsamlı bir yasadır. Kanun taslağı, Thomas Babington Macaulay başkanlığında 1833 Şart Kanunu uyarınca 1834 yılında kurulan Hindistan'ın ilk hukuk komisyonunun tavsiyeleri üzerine 1860 yılında hazırlandı. Britanya Hindistanı'nda 1862'de İngiliz Raj döneminin başlarında yürürlüğe girdi. Ancak 1940'lara kadar kendi mahkemeleri ve hukuk sistemleri olan Princely eyaletlerinde otomatik olarak uygulanmadı. O günden bu yana Kanun birkaç kez değiştirildi ve şimdi diğer cezai hükümlerle destekleniyor.

Britanya Hint İmparatorluğu'nun bölünmesinden sonra, Hindistan Ceza Kanunu, ardıl devletleri olan Hindistan Dominyonu ve Pakistan Dominyonu tarafından miras alındı ​​ve burada bağımsız olarak Pakistan Ceza Kanunu olarak devam etti. Jammu ve Keşmir'de geçerli olan Ranbir Ceza Kanunu (RPC) da bu Kanuna dayanmaktadır.[2] Bangladeş'in Pakistan'dan ayrılmasının ardından kanun burada da yürürlükte kaldı. Kanun aynı zamanda Sömürge Burma, Seylan (modern Sri Lanka), Boğazlar Yerleşimleri (şu anda Malezya'nın bir parçası), Singapur ve Brunei'deki İngiliz sömürge yetkilileri tarafından da kabul edildi ve bu ülkelerdeki ceza kanunlarının temeli olmaya devam ediyor.

Hindistan Ceza Kanunu taslağı, 1835 yılında Thomas Babington Macaulay başkanlığındaki Birinci Hukuk Komisyonu tarafından hazırlanmış ve 1837 yılında Hindistan Genel Valisi Konseyi'ne sunulmuştur. Bunun temeli, fazlalıklardan, teknik ayrıntılardan ve yerel özelliklerden arındırılmış İngiltere hukukudur. . Öğeler aynı zamanda Napolyon Yasası'ndan ve Edward Livingston'ın 1825 tarihli Louisiana Medeni Yasası'ndan da türetilmiştir. Hindistan Ceza Yasası'nın ilk son taslağı 1837'de Konsey'de Hindistan Genel Valisine sunuldu, ancak taslak yeniden revize edildi. Taslağın hazırlanması 1850'de tamamlandı ve Yasa 1856'da Yasama Konseyi'ne sunuldu, ancak 1857 Hint İsyanı'nın ardından bir nesil sonrasına kadar Britanya Hindistan'ın kanun kitabındaki yerini alamadı. Taslak daha sonra çok kapsamlı bir değişikliğe uğradı. Daha sonra Kalküta Yüksek Mahkemesinin ilk Baş Yargıcı olacak olan Barnes Peacock ve Yasama Konseyi üyesi olan Kalküta Yüksek Mahkemesinin gelecekteki ikinci yargıçları tarafından dikkatli bir revizyon yapıldı ve 6 Ekim 1860'ta kanunlaştırıldı. Yasa 1 Ocak 1862'de yürürlüğe girdi. Macaulay, 1859'un sonlarına doğru öldüğü için başyapıtının yürürlüğe girdiğini görecek kadar hayatta kalamadı.

Bu Kanunun amacı Hindistan için genel bir ceza kanunu sağlamaktır. Başlangıç ​​amacı olmasa da Kanun, Hindistan'da yürürlüğe girdiği sırada yürürlükte olan ceza kanunlarını yürürlükten kaldırmamaktadır. Bunun nedeni, Kanun'un tüm suçları içermemesi ve cezai sonuçlardan muaf tutulması amaçlanmayan bazı suçların yine de Kanun'un dışında bırakılmasının mümkün olmasıydı.