The Lord's Supper

ข้อพระคัมภีร์เกี่ยวกับ The Lords Supper

อาหารทุกมื้อ—ไม่ใช่แค่ศีลมหาสนิท แต่รวมศีลมหาสนิทด้วย—เป็นเครื่องเตือนใจว่าเราพึ่งพระเจ้าในฐานะสิ่งมีชีวิต เราไม่พึ่งตนเอง อาหารส่วนใหญ่ของเราปลูก แปรรูป จัดจำหน่าย และอาจปรุงโดยคนอื่น เราเป็นส่วนหนึ่งของสายใยแห่งความสัมพันธ์อันซับซ้อนที่เราพึ่งพาอาศัยกันวันแล้ววันเล่า และเบื้องหลังทั้งหมดคือพระผู้สร้างผู้ทรงเปี่ยมด้วยความรักของเรา ผู้จัดเตรียมสิ่งที่จำเป็นสำหรับการสร้างของพระองค์ นี่คือเหตุผลที่พระเยซูสอนให้เราอธิษฐาน “วันนี้ขอประทานอาหารประจำวันแก่เรา” (มธ.6:11) แต่มื้ออาหารร่วมนั้นพิเศษ สำหรับการมีส่วนร่วมยังเป็นการรับรู้ว่าเราพึ่งพาพระเจ้า ไม่ใช่แค่ในฐานะสิ่งมีชีวิต แต่ยังเป็นคนบาปด้วย เรามีชีวิตอยู่ผ่านการสิ้นพระชนม์ของพระบุตร คำพูดแต่ละคำเป็นเครื่องเตือนใจว่าเราไม่สามารถช่วยตัวเองได้ เช่นเดียวกับที่เราพึ่งพาอาหารประจำวันเพื่อชีวิตฝ่ายเนื้อหนัง เราก็พึ่งพาพระเยซูสำหรับชีวิตฝ่ายวิญญาณเช่นกัน เพราะพระองค์ทรงเป็นอาหารแห่งชีวิต

ในตอนเย็นเขาถูกทรยศ ขณะที่พระเยซูกำลังเสวยพระกระยาหารกับเหล่าสาวก พระองค์ทรงหยิบขนมปังมาและตรัสว่า “นี่เป็นกายของเราที่ให้ไว้สำหรับท่าน จงทำเช่นนี้ให้เป็นที่ระลึกถึงเรา” (ลูกา 22:19) เมื่อเราเข้าร่วมในอาหารมื้อค่ำขององค์พระผู้เป็นเจ้า เราแต่ละคนกินขนมปังชิ้นเล็กๆ เพื่อระลึกถึงพระเยซู

“ในทำนองเดียวกัน หลังจากเสวยแล้ว พระองค์ก็ทรงหยิบถ้วยแล้วตรัสว่า ‘ถ้วยนี้คือพันธสัญญาใหม่ด้วยโลหิตซึ่งหลั่งออกเพื่อเจ้า’” (ข้อ 20) เมื่อเราดื่มไวน์เล็กน้อย (หรือน้ำองุ่น) ในงานเลี้ยงอาหารค่ำขององค์พระผู้เป็นเจ้า เราจำได้ว่าพระโลหิตของพระเยซูหลั่งเพื่อเรา และพระโลหิตของพระองค์ได้เปิดใช้พันธสัญญาใหม่ เช่นเดียวกับพันธสัญญาเดิมที่ปิดผนึกด้วยการประพรมเลือด พันธสัญญาใหม่ก็ได้รับการสถาปนาโดยพระโลหิตของพระเยซู (ฮีบรู 9:18-28)

เปาโลกล่าวว่า “เมื่อท่านกินขนมปังนี้และดื่มจากถ้วยนี้ ท่านก็ประกาศการสิ้นพระชนม์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าจนกว่าพระองค์จะเสด็จมา” (1 โครินธ์ 11:26) อาหารมื้อเย็นของพระเจ้ามองย้อนกลับไปที่การสิ้นพระชนม์ของพระเยซูคริสต์บนไม้กางเขน การสิ้นพระชนม์ของพระเยซูเป็นสิ่งที่ดีหรือไม่ดี? การเสียชีวิตของเขามีแง่มุมที่น่าเศร้าใจอยู่บ้าง แต่ภาพรวมที่ใหญ่กว่าคือการตายของเขาเป็นข่าวที่ยอดเยี่ยมสำหรับพวกเราทุกคน พระเยซูดีใจที่เขาทำ แสดงให้เห็นว่าพระเจ้ารักเรามากเพียงใด ถึงขนาดส่งพระบุตรมาสิ้นพระชนม์เพื่อเรา เพื่อบาปของเราจะได้รับการอภัยและเราจะอยู่กับพระองค์ตลอดไป

ในประวัติศาสตร์ของศาสนจักรไม่มีหัวข้อใดที่ก่อให้เกิดการโต้เถียงได้มากไปกว่าอาหารมื้อเย็นขององค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่เคยมีความเห็นเป็นเอกฉันท์ใดๆ ในการทำความเข้าใจธรรมชาติของมัน หรือความเสมอภาคใดๆ ในรูปแบบการเฉลิมฉลอง โดยไม่คำนึงถึงคำถามเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งมีการถกเถียงกันเมื่อเร็ว ๆ นี้เกี่ยวกับท่าทางที่ผู้ชายควรมีส่วนร่วม ควรเสิร์ฟไวน์ผสมหรือไม่ผสม ขนมปังที่มีเชื้อหรือขนมปังไร้เชื้อควรหักเสีย คำถามได้รับการตัดสินแตกต่างกันไปในแต่ละคริสตจักร ใครควรเข้าร่วมงานเลี้ยง และควรเตรียมบ่อยเพียงใด ในคริสตจักรคาทอลิก ครั้งหนึ่งทารกได้รับอนุญาตและถูกห้ามไม่ให้เข้าร่วม และตั้งแต่ศตวรรษที่ 9 ฆราวาสจะรับเฉพาะขนมปังเท่านั้น ถ้วยนี้สงวนไว้สำหรับฐานะปุโรหิต เป็นอันว่าถึงคราววิปัสนากรรมฐาน. ในสภาลาเตรันครั้งที่สี่ มีกฤษฎีกาให้ผู้เชื่อทุกคนสื่อสารกันอย่างน้อยปีละครั้ง - ในวันอีสเตอร์ หลังจากนั้นมีการพิจารณาว่าควรรับศีลระลึกนี้สามครั้งในปี — ที่อีสเตอร์ วิตซันไทด์ และคริสต์มาส

ร่างกายของพระเยซูพูดถึงชีวิตที่สมบูรณ์แบบของพระองค์ที่ประทานมาเพื่อเรา พระองค์ทรงสละชีวิตแห่งการเชื่อฟังอย่างสมบูรณ์เพื่อเราซึ่งอยู่ห่างไกลจากความชอบธรรมของพระเจ้าจะพบในพระองค์ในสิ่งที่เราไม่มีในตัวเรา

เมื่อเรามาที่โต๊ะของพระเจ้า เรามักจะรู้สึกไม่คู่ควร แต่พระเจ้าทรงเตือนเราในรูปของขนมปังว่าความรอดของเราไม่ได้ขึ้นอยู่กับความก้าวหน้าของงานของพระวิญญาณบริสุทธิ์ในเรา แต่ขึ้นอยู่กับความสำเร็จของงานของพระคริสต์เพื่อเรา พวกเราไม่มีใครเคยถวายการเชื่อฟังอย่างสมบูรณ์ต่อพระเจ้าและเราจะไม่มีวันยอม แต่เมื่อเรารับขนมปัง เราได้รับการเตือนว่าพระเจ้านับการเชื่อฟังที่สมบูรณ์แบบของพระองค์ราวกับว่าเป็นการเชื่อฟังของเราเอง