Ozone Data Hub

ข้อมูลประเทศโดยรวมเกี่ยวกับสารควบคุมการทำลายชั้นบรรยากาศโอโซน

อนุสัญญาเวียนนาว่าด้วยการปกป้องชั้นโอโซน (พ.ศ. 2528) และพิธีสารมอนทรีออลว่าด้วยสารที่กำจัดชั้นโอโซน (พ.ศ. 2530) เป็นข้อตกลงระหว่างประเทศที่นำมาใช้เพื่อจัดการกับภัยคุกคามด้านสิ่งแวดล้อมที่ใหญ่ที่สุดในยุคนั้น: การค้นพบช่องโหว่ใน ชั้นโอโซน

ชั้นโอโซนเป็นบริเวณที่มีความเข้มข้นของโอโซนสูงในสตราโตสเฟียร์สูงจากพื้นผิวโลก 20 ถึง 30 กิโลเมตร มันทำหน้าที่เป็นเกราะป้องกันที่มองไม่เห็นและปกป้องเราและทุกชีวิตบนโลกจากรังสีอัลตราไวโอเลต (UV) ที่เป็นอันตรายจากดวงอาทิตย์

ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 นักวิทยาศาสตร์ได้ค้นพบการบางลงของชั้นโอโซนเหนือแอนตาร์กติกา สารเคมีที่มนุษย์สร้างขึ้นซึ่งมีฮาโลเจนถูกพิจารณาว่าเป็นสาเหตุหลักของการสูญเสียโอโซนนี้ สารเคมีเหล่านี้เรียกรวมกันว่าสารทำลายชั้นบรรยากาศโอโซน (ODSs) ได้แก่ คลอโรฟลูออโรคาร์บอน (CFCs) ไฮโดรคลอโรฟลูออโรคาร์บอน (HCFCs) ฮาลอนและเมธิลโบรไมด์ พวกเขาถูกใช้ในผลิตภัณฑ์หลายพันรายการตั้งแต่เครื่องปรับอากาศตู้เย็นและกระป๋องสเปรย์ไปจนถึงตัวทำละลายที่ใช้ในการทำความสะอาดอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์โฟมฉนวนระบบป้องกันอัคคีภัยเครื่องช่วยหายใจและแม้แต่พื้นรองเท้าตลอดจนสารรมควันเพื่อฆ่าศัตรูพืช

ได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในข้อตกลงดังกล่าวที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในประวัติศาสตร์สนธิสัญญาโอโซนรวบรวมทุกประเทศทั่วโลกภายใต้กรอบที่ช่วยให้พวกเขาเข้าถึงข้อมูลทางวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมและเทคโนโลยีล่าสุดเพื่อใช้เป็นฐานในการตัดสินใจของตน เป็นเวลากว่า 32 ปีแล้วที่ภาคีในสนธิสัญญาโอโซนได้ทำงานร่วมกันกับโลกวิทยาศาสตร์ภาคเอกชนและภาคประชาสังคมเพื่อทำความเข้าใจปัญหาให้ดีขึ้นและรับและใช้กลไกในการแก้ไข เป็นผลให้ชั้นโอโซนอยู่บนเส้นทางสู่การฟื้นตัวได้ดี แต่ทุกฝ่ายและผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทุกฝ่ายต้องให้คำมั่นสัญญาอย่างต่อเนื่องเพื่อให้แน่ใจว่าภารกิจสำเร็จลุล่วง

คู่มือสนธิสัญญาโอโซนจัดทำขึ้นตามคำร้องขอของที่ประชุมภาคีแห่งพิธีสารมอนทรีออลในการประชุมครั้งที่สองในปี 1990 และได้รับการปรับปรุงหลังจากการประชุมภาคีในพิธีสาร (MOP) ทุกปีและการประชุมสามปีของ ภาคีแห่งอนุสัญญา (COP) ตั้งแต่นั้นมา ประกอบด้วยตำราสนธิสัญญาซึ่งได้รับการปรับปรุงและแก้ไขในช่วงหลายปีที่ผ่านมาพร้อมกับการตัดสินใจทั้งหมดของ MOP และ COP ตลอดจนภาคผนวกที่เกี่ยวข้องและกฎของขั้นตอน หนังสือคู่มือประกอบไปด้วยบันทึกการดำเนินการกว่าสามทศวรรษเพื่อปกป้องชั้นโอโซน ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังเป็นทรัพยากรที่สำคัญสำหรับทั้งสองฝ่ายเช่นเดียวกับผู้เชี่ยวชาญอุตสาหกรรมองค์กรระหว่างรัฐบาลและกลุ่มประชาสังคมที่มีส่วนร่วมในภารกิจสำคัญนี้