History of Liberia

ไลบีเรีย

ไลบีเรียเป็นประเทศในแอฟริกาตะวันตกที่ก่อตั้งโดยคนผิวสีอิสระจากสหรัฐอเมริกา การอพยพของชาวแอฟริกันอเมริกัน ทั้งที่เป็นอิสระและเพิ่งได้รับการปลดปล่อย ได้รับการสนับสนุนและจัดตั้งโดย American Colonization Society (ACS) อัตราการเสียชีวิตของผู้ตั้งถิ่นฐานเหล่านี้สูงที่สุดในบรรดาการตั้งถิ่นฐานที่รายงานด้วยการเก็บบันทึกสมัยใหม่ จากผู้อพยพ 4,571 คนที่มาถึงไลบีเรียระหว่างปี 1820 ถึง 1843 มีเพียง 1,819 คนเท่านั้นที่รอดชีวิต (39.8%)

ในปีพ.ศ. 2389 โจเซฟ เจนกินส์ โรเบิร์ตส์ ผู้ว่าการรัฐผิวดำคนแรกของไลบีเรีย ได้ร้องขอให้สภานิติบัญญัติของไลบีเรียประกาศเอกราช แต่ในลักษณะที่จะอนุญาตให้พวกเขารักษาการติดต่อกับ ACS ได้ สภานิติบัญญัติเรียกร้องให้มีการลงประชามติซึ่งชาวไลบีเรียเลือกเอกราช เมื่อวันที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2390 กลุ่มผู้ลงนามสิบเอ็ดคนประกาศให้ไลบีเรียเป็นประเทศเอกราช ACS ตลอดจนรัฐบาลของรัฐทางตอนเหนือหลายแห่งและหน่วยงานล่าอาณานิคมในท้องถิ่นยังคงจัดหาเงินและผู้อพยพในช่วงปลายทศวรรษปี 1870 รัฐบาลสหรัฐปฏิเสธที่จะดำเนินการตามคำขอจาก ACS ให้ตั้งไลบีเรียเป็นอาณานิคมของอเมริกาหรือจัดตั้งรัฐในอารักขาอย่างเป็นทางการเหนือไลบีเรีย แต่รัฐบาลสหรัฐได้ใช้ "รัฐในอารักขาทางศีลธรรม" เหนือไลบีเรีย โดยเข้าแทรกแซงเมื่อมีภัยคุกคามปรากฏต่อการขยายดินแดนหรืออธิปไตยของไลบีเรีย เมื่อไลบีเรียได้รับเอกราช โรเบิร์ตส์ได้รับเลือกให้เป็นประธานาธิบดีคนแรกของไลบีเรีย

ไลบีเรียยังคงรักษาเอกราชของตนตลอดช่วงแย่งชิงแอฟริกาโดยมหาอำนาจอาณานิคมของยุโรปในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ขณะที่ยังคงอยู่ในขอบเขตอิทธิพลของอเมริกา ประธานาธิบดีวิลเลียม ฮาวเวิร์ด แทฟท์ ให้ความสำคัญกับนโยบายการต่างประเทศของชาวอเมริกันต่อไลบีเรีย ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1920 เศรษฐกิจมุ่งเน้นไปที่การแสวงหาผลประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติ อุตสาหกรรมยาง โดยเฉพาะบริษัทไฟร์สโตน ครองเศรษฐกิจ จนถึงปี 1980 ไลบีเรียถูกควบคุมทางการเมืองโดยทายาทของผู้ตั้งถิ่นฐานชาวแอฟริกันอเมริกันดั้งเดิม ซึ่งเรียกรวมกันว่าชาวอเมริกัน-ไลบีเรีย ซึ่งประกอบด้วยประชากรส่วนน้อยเล็กน้อย การโค่นล้มระบอบการปกครองของอเมริกา-ไลบีเรียอย่างรุนแรงในปีนั้นนำไปสู่สงครามกลางเมืองสองครั้งที่สร้างความเสียหายให้กับประเทศ ครั้งแรกระหว่างปี 1989 ถึง 1997 และครั้งที่สองระหว่างปี 1999 ถึง 2003