History of Gabon

กาบอง

ไม่ค่อยมีใครรู้จักประวัติศาสตร์ของกาบองก่อนที่จะมีการติดต่อกับชาวยุโรป ผู้อพยพชาวบันตูเข้ามาตั้งถิ่นฐานในพื้นที่นี้ตั้งแต่ศตวรรษที่ 14 นักสำรวจและพ่อค้าชาวโปรตุเกสเดินทางมาถึงพื้นที่นี้ในช่วงปลายศตวรรษที่ 15 ต่อมาชายฝั่งกลายเป็นศูนย์กลางของการค้าทาสข้ามมหาสมุทรแอตแลนติก โดยมีพ่อค้าทาสชาวยุโรปเข้ามาในภูมิภาคนี้ในศตวรรษที่ 16 ในปี พ.ศ. 2382 และ พ.ศ. 2384 ฝรั่งเศสได้สถาปนาอารักขาเหนือชายฝั่ง ในปี 1849 เชลยที่ได้รับการปล่อยตัวจากเรือทาสที่ถูกยึดได้ก่อตั้งเมือง Libreville ในปี พ.ศ. 2405-2430 ฝรั่งเศสได้ขยายอำนาจการควบคุมรวมทั้งภายในรัฐ และยึดอำนาจอธิปไตยโดยสมบูรณ์ ในปี พ.ศ. 2453 กาบองกลายเป็นส่วนหนึ่งของแอฟริกาเส้นศูนย์สูตรของฝรั่งเศส และในปี พ.ศ. 2503 กาบองก็ได้รับเอกราช

ในช่วงเวลาที่กาบองได้รับเอกราช มีพรรคการเมืองหลักอยู่ 2 พรรค ได้แก่ กลุ่มประชาธิปไตยกาบอง (BDG) นำโดยเลออน เอ็มบา และสหภาพประชาธิปไตยและสังคมกาบอง (UDSG) นำโดยฌอง-อิแลร์ โอบาม ในการเลือกตั้งหลังการประกาศเอกราชครั้งแรก ซึ่งจัดขึ้นภายใต้ระบบรัฐสภา ไม่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งสามารถได้รับเสียงข้างมากได้ ต่อมาผู้นำก็เห็นด้วยกับระบบสองพรรคและลงสมัครโดยมีรายชื่อผู้สมัครเพียงคนเดียว ในการเลือกตั้งเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2504 ซึ่งจัดขึ้นภายใต้ระบบประธานาธิบดีใหม่ M'Ba กลายเป็นประธานาธิบดีและ Aubame กลายเป็นรัฐมนตรีต่างประเทศ การแก้ปัญหาโดยฝ่ายเดียวพังทลายลงในปี พ.ศ. 2506 และเกิดการรัฐประหารแบบไร้เลือดในวันเดียวในปี พ.ศ. 2507 ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2510 Leon M'Ba และ Omar Bongo ได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีและรองประธาน M'Ba เสียชีวิตในปลายปีนั้น บองโกประกาศให้กาบองเป็นรัฐพรรคเดียว ยุบ BDG และก่อตั้งพรรคประชาธิปไตยกาบอง (PDG) การปฏิรูปการเมืองอย่างกว้างขวางในปี 1990 นำไปสู่การมีรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ และ PDG ก็ได้เสียงข้างมากในการเลือกตั้งหลายพรรคครั้งแรกของประเทศในรอบ 30 ปี แม้จะไม่พอใจจากพรรคฝ่ายค้าน แต่บองโกก็ยังคงดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีจนกระทั่งเขาเสียชีวิตในปี 2552