ألفيـة ابن مـالك

Alfiyyah Ibn Malik พร้อมเสียงและการอ่านเป็นข้อความบทกวีที่ประกอบด้วยหนึ่งพันสองโองการ

จัดโดยอิหม่าม

มูฮัมหมัด บิน อับดุลลาห์ บิน มาลิก อัล-ตาอี อัล-จิยานี เป็นระบบไวยากรณ์และภาษาศาสตร์ที่สำคัญที่สุดระบบหนึ่งเพราะได้รับความสนใจจากนักวิชาการและนักเขียนที่รีบแสดงความคิดเห็นพร้อมคำอธิบายและเชิงอรรถ มูฮัมหมัด บิน อับดุลลาห์ บิน มูฮัมหมัด bin Abdullah bin Malik Al-Ta'i Al-Jiyani หรือที่รู้จักในชื่อ Abu Abdullah ซึ่งเสียชีวิตในปี ฮ.ศ. 672[8] เขาเป็นนักภาษาศาสตร์และนักไวยากรณ์และเป็นหนึ่งในนักไวยากรณ์ที่สำคัญที่สุดในศตวรรษที่ 7 AH เขาเกิดใน Andalusia อพยพไป Levant ตั้งรกรากใน Damascus และเขียนหนังสือหลายเล่ม เขาได้รับการศึกษาภายใต้นักวิชาการหลายคนของแคว้นอันดาลูซีอา เช่น Abu Ali al-Shalubin จากนั้นเขาเดินทางไปทางตะวันออกและไปที่ Aleppo และเรียนรู้เพิ่มเติมจาก Ibn al-Hajib และ Ibn Yaish เขาเป็นอิหม่ามในด้านไวยากรณ์และภาษา และเป็นนักวิชาการด้านกวีนิพนธ์อาหรับ การอ่าน และการบรรยายสุนัต และสิ่งที่กล่าวถึงเขาก็คือ เขาเคยอำนวยความสะดวกในการแต่งบทกวี ซึ่งทำให้เขาต้องละทิ้งระบบบทกวีหลายระบบ รวมทั้งอัลฟียา เช่นเดียวกับการรักษาที่เพียงพอในสามพันโองการและอื่น ๆ อิบนุ มาลิกเป็นอิหม่าม นักพรต และเคร่งศาสนา กระตือรือร้นในความรู้และจดจำมัน ดังนั้นในวันที่เขาเสียชีวิต เขาจึงจำบทกวีแปดโองการได้ และเขาก็มีชื่อเสียง เพราะเป็นคนอ่านมาก ทบทวนเร็ว เขาไม่ได้เขียนอะไรจากการท่องจำจนกว่าจะทบทวนจากหนังสือ และเขาเห็นเขาเฉพาะในขณะที่เขากำลังละหมาดหรืออ่านอัลกุรอ่านอันสูงส่ง หรือจำแนกหรืออ่าน อัลกุรอานแก่ลูกศิษย์ของเขาและเขาอยู่ในสภาพนี้จนกระทั่งเขาเสียชีวิต (วันจันทร์ที่ 12 Shaaban 672 AH - 21 กุมภาพันธ์ 1274 AD) ในกรุงดามัสกัสและเขาได้รับการละหมาดที่มัสยิด Umayyad