Қиссаҳои исломӣ 3. Китобҳо

Номгуи ҳадис ва ҳикояҳои исломӣ.

Китоб дар луғат ба маънои варақҳои дастнависи

ҷилдшуда омадааст. Дар истилоҳи динӣ бошад, китоб

маҷмӯи навиштаҳои ваҳйи илоҳӣ мебошад, ки аз

ҷониби Худованд ба паёмбарон нозил гардида, ба

инсонҳо роҳи ҳақро нишон медиҳад. Имон овардан

ба китобҳо зарурат ба миён мегузорад, ки инсон

ба китобҳои осмонӣ, ки ба баъзе паёмбарон нозил

шудаанд, бовар кунад ва ҳақ будани маъниву муҳтавои

аслии онҳоро тасдиқ намояд.

Имон ба китобҳои осмонӣ яке аз аркони имон аст ва

далели аз ҳама муътамад бар ҳаққонияти ин китобҳо

Қуръони Карим ва ҳадисҳои набавӣ мебошанд.

Дониши муъмин ҳар қадар зиёд бошад, имонаш

низ ҳамон қадар афзунтар мегардад, зеро ҳар касе

соҳибмаърифат аст, ҳисси қадршиносияш ҳам баланд

хоҳад буд. Шахсе, ки ба масъалаҳои умда тангназарӣ

мекунад, аз арзишу моҳияти онҳо бехабар аст. Расули Худо (с) дар мавриди касоне, ки аз дини худ огоҳӣ

надоранд, фармуданд: «Модоме ки намедонистанд,

чаро напурсиданд?! Давои нодонӣ пурсидан аст».

Дар баробари таълифи китоби «Дурдонаҳои

ҳақиқат» хостем, ки ба хонандагон аз каломи Худову

Паёмбар ва аз забони дӯстони Худо дар мавзӯи имон

ба китобҳо армуғоне тақдим намоем. Умедворем, ки

Худованд дар шинохти дурусти китобҳои осмонӣ ёру

мададгорамон бошад.