Ozone Data Hub

Zagregowane dane krajowe dotyczące kontrolowanych substancji zubożających warstwę ozonową

Konwencja wiedeńska o ochronie warstwy ozonowej (1985) i Protokół montrealski w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową (1987) to międzynarodowe porozumienia, które zostały przyjęte w celu przeciwdziałania największemu zagrożeniu dla środowiska w tamtych czasach: odkryciu dziury w warstwa ozonowa.

Warstwa ozonowa to obszar o wysokim stężeniu ozonu w stratosferze, 20 do 30 kilometrów nad powierzchnią Ziemi. Działa jak niewidzialna tarcza i chroni nas i całe życie na ziemi przed szkodliwym promieniowaniem ultrafioletowym (UV) słonecznym.

W połowie lat osiemdziesiątych naukowcy odkryli ścieńczenie warstwy ozonowej nad Antarktydą. Stwierdzono, że główną przyczyną utraty ozonu są wytworzone przez człowieka chemikalia zawierające halogeny. Te chemikalia, zwane łącznie substancjami zubożającymi warstwę ozonową (ODS), obejmują chlorofluorowęglowodory (CFC), wodorochlorofluorowęglowodory (HCFC), halony i bromek metylu. Znalazły zastosowanie w dosłownie tysiącach produktów, od klimatyzatorów, lodówek i puszek aerozolowych, po rozpuszczalniki używane do czyszczenia elektroniki, pianki izolacyjne, systemy przeciwpożarowe, inhalatory, a nawet podeszwy butów, a także fumiganty do zwalczania szkodników.

Okrzyknięte jako jedne z najbardziej udanych takich porozumień w historii, traktaty ozonowe skupiają wszystkie kraje świata w ramach zapewniających im dostęp do najnowszych informacji naukowych, środowiskowych i technologicznych, na których mogą oprzeć swoje decyzje. Od ponad 32 lat strony traktatów ozonowych współpracują ze światem nauki, sektorem prywatnym i społeczeństwem obywatelskim, aby lepiej zrozumieć problem oraz przyjąć i wdrożyć mechanizmy jego rozwiązania. W rezultacie warstwa ozonowa jest na dobrej drodze do odbudowy, ale konieczne jest stałe zaangażowanie wszystkich stron i wszystkich zainteresowanych stron, aby misja została wypełniona.

Podręczniki dotyczące traktatów ozonowych zostały stworzone na wniosek Spotkania Stron Protokołu Montrealskiego na jego drugim spotkaniu w 1990 roku i były aktualizowane po każdym dorocznym Spotkaniu Stron Protokołu (MOP) i trzyletniej Konferencji Strony Konwencji (COP) od tego czasu. Składają się z tekstów traktatów, dostosowywanych i zmienianych na przestrzeni lat, wraz ze wszystkimi decyzjami MOP i COP, a także z odpowiednimi załącznikami i regulaminem. Podręczniki zawierają zapis działań podjętych przez ponad trzy dekady w celu ochrony warstwy ozonowej. Co więcej, są kluczowym zasobem dla samych stron, a także dla ekspertów, przemysłu, organizacji międzyrządowych i grup społeczeństwa obywatelskiego zaangażowanych w tę ważną misję.