Nazi Party - History

nazistowska impreza

Partia Nazistowska, oficjalnie Narodowo-Socjalistyczna Niemiecka Partia Robotnicza, była skrajnie prawicową partią polityczną w Niemczech, działającą w latach 1920-1945, która stworzyła i wspierała ideologię nazizmu. Jej prekursorka, Niemiecka Partia Robotnicza (Deutsche Arbeiterpartei; DAP), istniała od 1919 do 1920 roku. Partia Nazistowska wyłoniła się z ekstremistycznej niemieckiej kultury nacjonalistycznej („Völkisch nacjonalistyczna”), rasistowskiej i populistycznej kultury paramilitarnej Freikorps, która walczyła z powstaniami komunistycznymi w Niemcy po I wojnie światowej. Partia została utworzona, aby odciągnąć robotników od komunizmu i skierować się w stronę nacjonalizmu völkisch. Początkowo nazistowska strategia polityczna skupiała się na retoryce skierowanej przeciwko wielkiemu biznesowi, antyburżuazyjnej i antykapitalistycznej; później zostało to bagatelizowane, aby zyskać poparcie liderów biznesu. W latach trzydziestych główny nacisk partii przesunął się na tematy antysemickie i antymarksistowskie. Partia cieszyła się niewielkim poparciem społecznym aż do Wielkiego Kryzysu, kiedy pogarszający się poziom życia i powszechne bezrobocie doprowadziły Niemców do politycznego ekstremizmu.

Centralnym punktem nazizmu były tematy segregacji rasowej wyrażone w idei „wspólnoty ludowej” (Volksgemeinschaft). Partia miała na celu zjednoczenie „rasowo pożądanych” Niemców jako towarzyszy narodowych, wykluczając jednocześnie tych, których uważano za dysydentów politycznych, gorszych fizycznie lub intelektualnie, albo obcej rasy (Fremdvölkische). Naziści dążyli do wzmocnienia narodu germańskiego, „aryjskiej rasy panów”, poprzez czystość rasową i eugenikę, szerokie programy opieki społecznej i zbiorowe podporządkowanie praw jednostki, które można było poświęcić dla dobra państwa w imieniu ludu . Aby chronić rzekomą czystość i siłę rasy aryjskiej, naziści starali się pozbawić praw wyborczych, dokonać segregacji i ostatecznie eksterminować Żydów, Romów, Słowian, osoby niepełnosprawne fizycznie i umysłowo, homoseksualistów, Świadków Jehowy i przeciwników politycznych. Prześladowania osiągnęły punkt kulminacyjny, gdy kontrolowane przez partię państwo niemieckie uruchomiło ostateczne rozwiązanie – przemysłowy system ludobójstwa, który dokonał masowych mordów na około 6 milionach Żydów i milionach innych docelowych ofiar w ramach tak zwanego Holokaustu.

Adolf Hitler, przywódca partii od 1921 r., został 30 stycznia 1933 r. mianowany przez prezydenta Paula von Hindenburga kanclerzem Niemiec, po czym szybko przejął władzę. Hitler ustanowił reżim totalitarny znany jako Trzecia Rzesza i stał się dyktatorem posiadającym władzę absolutną.

Po militarnej klęsce Niemiec w II wojnie światowej partia została uznana za nielegalną. Alianci próbowali oczyścić społeczeństwo niemieckie z elementów nazistowskich w procesie znanym jako denazyfikacja. Kilku czołowych przywódców zostało osądzonych i uznanych za winnych zbrodni przeciw ludzkości w procesach norymberskich i straconych. Używanie symboli kojarzących się z partią jest nadal zakazane w wielu krajach europejskich, m.in. w Niemczech i Austrii.