Nazi Germany - History

nazistowskie Niemcy

Nazistowskie Niemcy, oficjalnie znane jako Rzesza Niemiecka, a później Wielka Rzesza Niemiecka, to termin używany do opisania państwa niemieckiego w latach 1933–1945, kiedy Adolf Hitler i partia nazistowska kontrolowali kraj, przekształcając go w totalitarną dyktaturę. Trzecia Rzesza, czyli „Trzecie Królestwo” lub „Trzecie Cesarstwo”, nawiązało do nazistowskiego twierdzenia, że ​​nazistowskie Niemcy były następcą wcześniejszego Świętego Cesarstwa Rzymskiego (800–1806) i Cesarstwa Niemieckiego (1871–1918). Trzecia Rzesza, którą naziści nazywali Rzeszą Tysiącletnią, zakończyła się w maju 1945 r., po zaledwie 12 latach, kiedy alianci pokonali Niemcy i wkroczyli do stolicy, Berlina, kończąc II wojnę światową w Europie.

Po mianowaniu Hitlera kanclerzem Niemiec przez Prezydenta Republiki Weimarskiej Paula von Hindenburga 30 stycznia 1933 r. partia nazistowska zaczęła eliminować opozycję polityczną i konsolidować władzę. Hindenburg zmarł 2 sierpnia 1934 r., a Hitler został dyktatorem poprzez połączenie władzy Kancelarii i Prezydenta. Niemieckie referendum z 1934 r. potwierdziło, że Hitler jest jedynym Führerem (przywódcą). Władza była scentralizowana w osobie Hitlera, a jego słowo stało się najwyższym prawem. Rząd nie był skoordynowanym, współpracującym organem, ale raczej zbiorem frakcji walczących o zdobycie władzy. W środku Wielkiego Kryzysu naziści przywrócili stabilność gospodarczą i położyli kres masowemu bezrobociu, wykorzystując duże wydatki na wojsko. Finansowany z wydatków deficytowych reżim podjął szeroko zakrojone projekty robót publicznych, w tym autostrady i masowy tajny program zbrojeniowy, tworząc Wehrmacht (siły zbrojne). Powrót do stabilności gospodarczej zwiększył popularność reżimu. Niemcy wysuwały coraz bardziej agresywne żądania terytorialne, grożąc wojną, jeśli nie zostaną spełnione. Niemcy zajęły Austrię w Anschlussie w 1938 r. oraz zażądały i otrzymały region Sudetów w Czechosłowacji. Niemcy podpisały pakt o nieagresji ze Związkiem Radzieckim i 1 września 1939 r. zaatakowały Polskę, rozpoczynając w Europie II wojnę światową. W sojuszu z Włochami i innymi mocarstwami Osi Niemcy podbiły większość Europy do 1940 roku i zagroziły Wielkiej Brytanii.

Rasizm, nazistowska eugenika, antyslawizm, a zwłaszcza antysemityzm były głównymi cechami ideologicznymi reżimu. Narody germańskie były uważane przez nazistów za „rasę panów”, najczystszą gałąź rasy aryjskiej. Żydzi, Romowie, Słowianie, homoseksualiści, liberałowie, socjaliści, komuniści, inni przeciwnicy polityczni, Świadkowie Jehowy, masoni, ci, którzy odmawiali pracy i inni „niepożądani” byli więzieni, wygnani lub mordowani. Kościoły chrześcijańskie i obywatele sprzeciwiający się rządom Hitlera byli uciskani, a przywódcy więzieni. Edukacja skupiała się na biologii rasowej, polityce populacyjnej i przydatności do służby wojskowej. Możliwości zawodowe i edukacyjne kobiet zostały ograniczone. Nazistowskie Ministerstwo Propagandy rozpowszechniało filmy, antysemickie kanarki i organizowało masowe wiece; wspieranie wszechobecnego kultu jednostki wokół Adolfa Hitlera w celu wywarcia wpływu na opinię publiczną. Rząd kontrolował ekspresję artystyczną, promując określone formy sztuki i zakazując lub zniechęcając do innych. Ludobójstwo, masowe morderstwa i praca przymusowa na dużą skalę stały się znakami rozpoznawczymi reżimu; kulminacją realizacji polityki rasowej reżimu był Holokaust.