Rosaire de Miséricorde Divine

Trzecia została nauczana podczas wizji, którą Siostra Faustyna miała 13-go

Tego trzeciego nauczano podczas wizji, jaką Siostra Faustyna miała 13 września 1935 roku: „Ujrzałam anioła, wykonawcę gniewu Bożego, gdy dosięgał ziemi. Zaczęłam wołać do Boga za świat słowami, które usłyszałam w środku. Modląc się w ten sposób, zobaczyłam, że anioł został opuszczony i nie mógł już wykonywać kary.

Następnego dnia wewnętrzny głos nauczył go tej modlitwy na różańcu.

„Odmawiając ten różaniec, mam przyjemność dać wszystko, co jest ode Mnie wymagane. Gdy będą odmawiać zatwardziali grzesznicy, napełnię ich dusze pokojem i ich godzina śmierci będzie szczęśliwa. Napisz to wiekom niespokojnym: kiedy Dusza widzi i rozpoznaje ciężar swoich grzechów, gdy odsłoni się cała otchłań nędzy, w którą się pogrążyła, niech nie rozpacza, ale niech z ufnością rzuci się w ramiona miłosierdzia mojego. ramionach Jego kochanej Matki. Dusze te mają pierwszeństwo przed Moim miłosiernym Sercem. Powiedzcie, że żadna dusza, która zwróciła się do Mojego miłosierdzia, nie doznała rozczarowania i zmartwienia.

„Kiedy będą odmawiać ten różaniec z umierającymi, Ja będę pomiędzy Ojcem a duszą, która umiera, nie jako sprawiedliwy sędzia, ale jako miłosierny Zbawiciel”.

Różaniec obejmuje także kontemplację niektórych fragmentów życia Jezusa i Jego Matki Marii, które zgodnie z nauką Kościoła katolickiego mają szczególne znaczenie dla historii zbawienia i nazywane są „tajemnicami”.

Różaniec tradycyjnie dzielił się na trzy równe części, po pięćdziesiąt paciorków w każdej, które ze względu na to, że odpowiadały trzeciej części, nazywane były różańcem.