History of Egypt

Egipt

Historia Egiptu jest długa i bogata dzięki przepływowi Nilu z jego żyznymi brzegami i deltą, a także dzięki osiągnięciom rdzennych mieszkańców Egiptu i wpływom zewnętrznym. Duża część starożytnej historii Egiptu była tajemnicą do czasu, gdy egipskie hieroglify zostały rozszyfrowane dzięki odkryciu i pomocy Kamienia z Rosetty. Wśród siedmiu cudów starożytnego świata znajduje się Wielka Piramida w Gizie.

Cywilizacja starożytnego Egiptu połączyła się około 3150 roku p.n.e. wraz z politycznym zjednoczeniem Górnego i Dolnego Egiptu pod rządami pierwszego króla pierwszej dynastii, Narmera. Rządy głównie rdzennych Egipcjan trwały aż do podboju przez Imperium Achemenidów w VI wieku p.n.e.

W 332 rpne macedoński władca Aleksander Wielki podbił Egipt, obalając Achemenidów i ustanawiając krótkotrwałe imperium macedońskie, które dało początek hellenistycznemu Królestwu Ptolemeuszy, założonemu w 305 rpne przez jednego z byłych generałów Aleksandra, Ptolemeusza I Sotera. Ptolemeusze musieli walczyć z buntami tubylców i brali udział w wojnach zagranicznych i domowych, które doprowadziły do ​​upadku królestwa i jego ostatecznej aneksji przez Rzym. Śmierć Kleopatry zakończyła nominalną niepodległość Egiptu, w wyniku czego Egipt stał się jedną z prowincji Cesarstwa Rzymskiego.

Panowanie rzymskie w Egipcie (w tym Bizancjum) trwało od 30 rpne do 641 r., z krótką przerwą pod kontrolą imperium Sasan w latach 619–629, znaną jako Egipt Sasański. Po muzułmańskim podboju Egiptu części Egiptu stały się prowincjami kolejnych kalifatów i innych dynastii muzułmańskich: kalifatu Rashidun (632–661), kalifatu Umajjadów (661–750), kalifatu Abbasydów (750–935), kalifatu Fatymidów (909–1171) ), sułtanat Ajjubidów (1171–1260) i sułtanat mameluków (1250–1517). W 1517 roku sułtan osmański Selim I zdobył Kair, wchłaniając Egipt do Imperium Osmańskiego.

Egipt pozostał całkowicie osmański do 1805 r., z wyjątkiem czasu okupacji francuskiej w latach 1798–1801. Począwszy od 1867 r. Egipt stał się nominalnie autonomicznym państwem dopływowym zwanym Khedywem Egiptu. Jednak Khedivate Egypt znalazł się pod kontrolą brytyjską w 1882 roku po wojnie anglo-egipskiej. Po zakończeniu I wojny światowej i rewolucji egipskiej w 1919 r. utworzono Królestwo Egiptu. Będąc de iure niepodległym państwem, Wielka Brytania zachowała kontrolę nad sprawami zagranicznymi, obronnością i innymi sprawami. Okupacja brytyjska trwała do 1954 r., na mocy porozumienia anglo-egipskiego z 1954 r.

Współczesna Republika Egiptu została założona w 1953 r., a wraz z całkowitym wycofaniem wojsk brytyjskich z Kanału Sueskiego w 1956 r. prezydent Gamal Abdel Nasser (prezydent w latach 1956–1970) wprowadził wiele reform i utworzył krótkotrwałą Zjednoczoną Republikę Arabską (z Syria). Jego warunki przewidywały także wojnę sześciodniową i utworzenie międzynarodowego ruchu niezaangażowanych. Jego następca, Anwar Sadat (prezydent w latach 1970–1981) zmienił trajektorię Egiptu, odchodząc od wielu politycznych i ekonomicznych założeń naseryzmu, przywracając system wielopartyjny i rozpoczynając politykę gospodarczą Infitah. Poprowadził Egipt w wojnie Jom Kippur w 1973 r., aby odzyskać egipski półwysep Synaj, który Izrael okupował od wojny sześciodniowej w 1967 r. Doprowadziło to później do podpisania traktatu pokojowego między Egiptem a Izraelem.

Najnowszą historię Egiptu zdominowały wydarzenia, które nastąpiły po prawie trzydziestu latach rządów byłego prezydenta Hosniego Mubaraka. Rewolucja w Egipcie w 2011 r. obaliła Mubaraka i doprowadziła do wyłonienia pierwszego demokratycznie wybranego prezydenta w historii Egiptu, Mohameda Morsiego. Niepokoje po rewolucji w 2011 r. i związane z nimi spory doprowadziły do ​​zamachu stanu w Egipcie w 2013 r., uwięzienia Morsiego i wyboru Abdela Fattaha al-Sisiego na prezydenta w 2014 r.