History of Baghdad

Historia Bagdadu zaczyna się wraz z założeniem miasta Bagdad

Historia Bagdadu zaczyna się, gdy miasto Bagdad ( arab . بغداد Baġdād ) zostało znalezione w połowie VIII wieku jako stolica Abbasydów, po zwycięstwie Abbasydów nad kalifatem Umajjadów . Zastąpił stolicę Sasanidów, Seleucję-Ktezyfon, około 35 km na południowy wschód, która została w większości wyludniona pod koniec VIII wieku. Bagdad był centrum kalifatu arabskiego w „złotym wieku islamu” w IX i X wieku, a na początku X wieku stał się największym miastem na świecie. Zaczął podupadać w „irańskim Intermezzo” od IX do XI wieku i został zniszczony podczas inwazji mongolskiej w 1258 roku.

Miasto zostało odbudowane i rozkwitło pod rządami Ilchanidów, ale nigdy nie odzyskało dawnej świetności. Został ponownie splądrowany przez Timura w 1401 roku i znalazł się pod panowaniem tureckim. Został na krótko zajęty przez Safavid Persia w 1508 r., Zanim wpadł pod Imperium Osmańskie w 1534 r. Wraz z rozpadem Imperium Osmańskiego Bagdad znalazł się pod mandatem brytyjskim w 1920 r. I stał się stolicą niezależnego Królestwa Iraku w 1932 r. (przekształconego w Republika w 1958 roku).

Jako stolica współczesnej Republiki Iraku, Bagdad ma obszar metropolitalny szacowany na 7 000 000 mieszkańców, podzielony na liczne dzielnice w dziewięciu dystryktach. Jest to największe miasto w Iraku. Jest drugim co do wielkości miastem świata arabskiego (po Kairze) i drugim co do wielkości miastem Azji Zachodniej (po Teheranie). W najnowszej historii Bagdad został dotknięty wojną domową w Iraku, w szczególności powtarzającymi się bombardowaniami.

Uwaga:

Ta aplikacja jest rozwijana do celów edukacyjnych i badawczych.

Ta aplikacja jest objęta międzynarodową licencją Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0.

Ta aplikacja wykorzystuje materiał z artykułu w Wikipedii, który jest udostępniany na licencji Creative Commons Attribution 3.0 International.