Asan Tajweed Qaida of Holy Qur

Ta aplikacja pomaga w zrozumieniu reguł Tajweed i zapewnia sposób z nich pamiętać

Recytowanie Koranu z Tajweedem oznacza wymawianie każdej litery ze wszystkimi jej cechami artykulacyjnymi, takimi jak właściwe przedłużenie, pauza, nosalizacja, odrębność i fonetyka wraz z odpowiednim rytmem i akcentem, jeśli to konieczne. Najważniejszą częścią Tajweed jest poznanie prawidłowego ustawienia narządów mowy i sposobu artykulacji.

Znaczenie wersetu / ayah można zmienić, jeśli litery nie są poprawnie wymawiane. Dlatego ważne jest, aby właściwie recytować każdą literę Koranu ze wszystkimi jego zasadami i właściwościami.

Ta aplikacja ma na celu pomóc w zrozumieniu tych ahkaam / zasad i zapewnić sprawny sposób ich zapamiętywania. Przy częstym korzystaniu z aplikacji Tajweed nie tylko nauczysz się ahkaam i zapamiętasz je, ale w końcu zaczniesz recytować Koran z poprawnym zastosowaniem tych ahkaam.

W kontekście recytacji Koranu tajwīd (arab. تَجْوِيدْ tajwīd, IPA: [tædʒˈwiːd], „elocution”) jest zbiorem reguł poprawnej wymowy liter ze wszystkimi ich cechami i stosowania różnych tradycyjnych metod recytacji (Qira'at). W języku arabskim termin tajwīd / tajwid pochodzi od tryliteralnego rdzenia j-w-d, oznaczającego wzmocnienie lub uczynienie czegoś doskonałego. Technicznie oznacza to nadanie każdej literze prawa do recytowania Koranu.

Historia tajwid jest związana z historią qiratu, ponieważ każdy recytator miał swój własny zestaw reguł tajweed, które w dużym stopniu się pokrywają.

Centralnym wersetem Koranu o tajwid jest werset 73: 4: „… i recytuj Koran z miarowym recytacją”. Słowo tartīl arabskie: تَرْتِيْل, użyte w tym wersecie, jest również często używane w hadisach w połączeniu z jego poleceniem. Oznacza to powolne, ostrożne i precyzyjne artykułowanie.

W zbiorze hadisów Abu Dawuda (Daud / Dawood / Dawod) znajduje się rozdział zatytułowany „Zalecenie [recytowania z] tartilem w Koranie (Mushaf)”. Zaczyna się od narracji: „Wysłannik Allaha niech spoczywa w pokoju i błogosławieństwach, powiedział: Ten, kto był oddany Koranowi, będzie musiał recytować, wstąpić i recytować ostrożnie (arab. był na świecie, gdyż dotrze do swojej siedziby, kiedy dojdzie do ostatniego recytowanego przez siebie wersetu (Sunan Abi Dawud 1464). " Ta narracja opisuje znaczenie sposobu recytacji i jej pozytywne skutki w życiu pozagrobowym. Następna narracja opisuje znaczenie przedłużenia (arab. مَدًّا): „Katada powiedział: Zapytałem Anasa o recytację Koranu przez Proroka, niech spoczywa w nim pokój i błogosławieństwa. wyraźne długie akcenty (arab. كَانَ يَمُدُّ مَدًّا) (Sunan Abi Dawud 1465). " Narracja ta pokazuje również, że nawet towarzysze proroka używali pewnych terminów, które są nadal używane w regułach tajwīd.

Alfabet arabski ma 28 podstawowych liter oraz hamzah (ء).

ا ب ت ث ج ح خ د ذ ر ز س ش ص ض ط ظ ع غ ف ق ك ل م ن و ہ ي

Przedimek określony w języku arabskim to ال al- (tj. Litera alif, po której następuje lām). Lām in al- jest wymawiane, jeśli następująca po nim litera to „qamarīyah” („lunar”), ale jeśli następująca po nim litera to „shamsīyah” („solar”), wówczas lām staje się częścią następnej litery (jest zasymilowane). Określenia „słoneczny” i „księżycowy” stały się opisami tych przypadków, ponieważ słowa „księżyc” i „słońce” (odpowiednio al-qamar i ash-shams) są przykładami tej reguły.

Litery księżycowe: ا ب ج ح خ ع غ ف ق ك م هـ و ي

Litery słoneczne: ت ث د ذ ر ز س ش ص ض ط ظ ل ن

Znajomość rzeczywistych zasad tajwīd jest obowiązkiem wspólnotowym, co oznacza, że ​​przynajmniej jedna osoba w każdej społeczności musi o tym wiedzieć. Istnieje różnica zdań co do orzeczenia w przypadku osób fizycznych. Dr Shadee el-Masry stwierdza, że ​​jest indywidualnym obowiązkiem (farḍ / farz al-'ayn) każdego muzułmanina recytowanie pierwszego rozdziału Koranu (al-fatiha) z poprawnym tajwīd, chociaż nie musi znać terminy i definicje samych zasad