Sahir Ludhianvi Shayari and Gh

Sahir Ludhianvi Shayari Ghazal Collection | साहिर लुधियानवी शायरी ग़ज़ल संग्रह

Sahir Ludhianvi Shayari en Ghazal Collection | साहिर लुधियानवी शायरी और ग़ज़ल संग्रह

Sahir Ludhianvi is waarschijnlijk de enige songwriter in Hindi-films waarvan de poëzie in zijn puurste vorm werd aanvaard en als een filmlied werd opgenomen. Zijn status als een Urdu-dichter was zo groot dat hij zijn poëzie nooit hoefde te vormen om aan de eisen van het schrijven van filmsongs te voldoen; in plaats daarvan pasten producenten en componisten hun eisen aan zijn poëzie aan. Zijn liedjes in films als Pyaasa, Naya Daur en Phir Subah Hogi hebben de status van klassiekers bereikt. Deze uitputtende biografie volgt het rijke leven van de dichter, van zijn onrustige jeugd en zijn even onrustige liefdesrelaties tot zijn opkomst als een van de vooraanstaande persoonlijkheden van de Progressive Writers Movement en zijn reis als tekstschrijver door het gouden tijdperk van de Hindi-filmmuziek, de Jaren 1950 en 1960.

साहिर लुधियानवी (८ मार्च १ ९२१-२५ अक्टूबर १ ९ ८०) प्रसिद्ध शायर तथा गीतकार थे। उनका जन्म लुधियाना में हुआ था और लाहौर तथा बंबई (१ ९ ४ ९ के बाद) इनकी कर्मभूमि रही। उनका असली नाम अब्दुल हयी साहिर है।

Sahir werd geboren op 8 maart 1921 als Abdul Hayee en was de enige zoon van een zamindar. De scheiding van zijn ouders en de gebeurtenis van verdeeldheid zorgde ervoor dat hij pendelde tussen India en Pakistan ... en bracht hem ook oog in oog met de strijd van het leven. Hij verdiende de kost als journalist en redacteur in Pakistan, maar een arrestatiebevel van de Pakistaanse regering van de dag na het publiceren van enkele vleiende artikelen zorgde ervoor dat hij in 1949 naar Bombay vluchtte, waar hij filmliedjes begon te schrijven.

In 1948 begon Sahir te werken als redacteur voor Shaahkaar en Savera. Hij publiceerde ook Shaahraah uit Delhi en deed wat redactioneel werk voor "preet kii laDi" / "Prithlari", die allemaal succesvol waren. Hij werd ook lid van de Progressive Writers 'Association. Al snel resulteerde zijn ontstekingsgeschrift in Savera erin dat de Pakistaanse regering een bevel uitvaardigde voor zijn arrestatie. Dus vluchtte Sahir naar Delhi, maar na een paar maanden verhuisde hij naar Bombay (het huidige Mumbai).

Sahir debuteerde als tekstschrijver met de film "Azadi Ki Raah Par" in 1948. De film had vier nummers die hij had geschreven. Zijn eerste lied was "badal rahii hai zindagii". Het was echter het jaar 1951 dat hem bekendheid en erkenning zou brengen. Twee films, uitgebracht in 1951, hadden liedjes die enorm in populariteit omhoog schoten en zelfs vandaag worden neuried. Eerst was "ThanDii hawaayeN lehraa ke aayeN" van Naujawan. De tweede was een historische film die het regiedebuut van Guru Dutt - Baazi markeerde. Beide films hadden toevallig muziek van S. D. Burman.

Sahir had een lange en succesvolle carrière als tekstschrijver en werkte met de meeste muziekregisseurs in de jaren 50 en 60, waaronder Roshan, Madan Mohan, Khaiyyam, Ravi, S. D. Burman en N. Dutta. Hij was een integraal onderdeel van het team van Guru Dutt en gaf samen met S. D. Burman talloze hits. Zijn werk met Roshan resulteerde in fantastische muziek voor verschillende historische films, waaronder Taj Mahal, waarvoor hij zijn eerste Filmfare-prijs voor beste tekstschrijver won. In de jaren '70 was het grootste deel van zijn werk voor Yash Chopra-films, maar het gebrek aan films verminderde de kwaliteit van zijn geschriften zeker niet en hij won zijn tweede Filmfare-prijs voor beste tekstschrijver voor Kabhie Kabhie in 1976. Hij kreeg ook de Padmashri van de regering van India in 1971.