Psalm 39

Uitstekende Psalm

1 (tot de hoofdmuzikant, zelfs tot Jeduthun, een psalm van David.) Ik zei: ik zal acht slaan op mijn wegen, dat ik niet zondig met mijn tong: ik zal mijn mond houden met een hoofdstel, terwijl de goddelozen vóór zijn me.

2 Ik was stom van stilte, ik zweeg, zelfs van goed; en mijn verdriet werd geroerd.

3 Mijn hart was heet in mij, terwijl ik mijmerde het vuur brandde: dan sprak ik met mijn tong,

4 HEER, laat mij mijn einde weten, en de maat van mijn dagen, wat het is; dat ik mag weten hoe zwak ik ben.

5 Zie, gij hebt mijn dagen tot een handbrood gemaakt; en mijn leeftijd is als niets voor u: waarlijk, ieder mens in zijn beste staat is helemaal ijdelheid. Selah.

6 Voorzeker, ieder wandelt tevergeefs, want tevergeefs zijn zij vergeefs; hij verzamelt rijkdom en weet niet wie ze zal verzamelen.

7 En nu, Heer, waar wacht ik op? mijn hoop is op jou.

8 Verlos mij van al mijn overtredingen: maak mij niet de smaad van de dwazen.

9 Ik was stom, ik opende mijn mond niet; omdat je het hebt gedaan.

10 Verwijder uw slag van mij weg: ik ben verteerd door de slag van uw hand.

11 Wanneer gij met bestraffingen de mens rechtvaardig maakt voor ongerechtigheid, laat gij zijn schoonheid vertroebelen als een mot: zeker is ieder mens ijdelheid. Selah.

12 Hoor mijn gebed, HEER, en luister naar mijn roep; zwijg niet over mijn tranen, want ik ben een vreemdeling bij u en een bijwoner, zoals al mijn vaders waren.

13 O bespaar mij, opdat ik kracht zal herstellen, voordat ik wegga, en niet meer zal zijn.