PHAEDRUS

Plato's dialoog De Phaedrus is een dialoog tussen Socrates en Phaedrus.

De Phaedrus werd hoogstwaarschijnlijk geschreven rond dezelfde tijd als Plato's Republiek en Symposium, rond 370 vGT. Ondanks het feit dat het debat zogenaamd over liefde gaat, gaat het eigenlijk over de kunst van retoriek en hoe het moet worden gedaan, en het raakt aan onderwerpen die zo verschillend zijn als metempsychose (de Griekse traditie van reïncarnatie) en sensuele liefde. De klassieke Chariot Allegorie, die de menselijke ziel afbeeldt als een wagenmenner, een goed paard dat omhoog beweegt naar het goddelijke, en een slecht paard dat bergafwaarts neigt naar materiële manifestatie, is een van de kernpassages van de dialoog.